سلام. دوست عزيز! نمي شود که کسي هم طرفدار قوميت و گذشته اي باشد که سراسر کفر و شرک است و هم خود را مسلمان بداند( بنده قصد ندارم درباره اعتقادات کسي قضاوت کنم) آيا مي شود هم علي (ع) اول موحد عالم را دوست داشت و هم داريوش و کوروش که آئين زرتشي و آتش پرستي و مهر پرستي داشتند؟ بنده فقط در مقام طرح سوالم نه محاکمه و بازخواست! قضاوت با خودتان! مي شود هم دوست کسي بود و دوستدار دشمن او؟ مگر پيروان و صحابه نبي اعظم اسلام نبودند که اين به قول شما تمدن باستاني را برانداختند! آيا حضرت علي عليه السلام هم آئين و معتقد با نبي اعظم همين مردم نبود؟ آيا نبايد اين تناقض را حل کنيد؟ مگر نه اينکه مي فرمايند تولي( دوست داشتن و اطاعت از آنان) و تبري(دشمن داشتن مخالفينشان) حرام و عين گناه است؟ شما مي فرماييد به مباني تشيع اعتقاد داريد درست کسي هم منکر آن نيست. اما مگر همين آئين تشيع نيست که به ما دستور ميدهد با کفر و شرک و مظاهر آن (از هر قوم و ملتي) مبارزه کنيد؟