خاطره:

یک روز سوار ماشین یه بنده خدایی شدم که در حال مسافر کشی بود. در طول مسیر متوجه شدم که ناراحتی از سر و رویش می بارد. به خودم جرإت دادم و ازش پرسیدم: اقا! میتونم بپرسم برا ی چی ناراحتین. بنده خدا سرشو بلند کرد و نگاهی به من انداخت و گفت: امروز  دختر کوچیکم که سال اول راهنمائیه ازم  یه چیزی خواسته که اون ناراحتم کرده.
گفتم: چی؟
گفت: ازم موبایل می خواد میگه دوستام دارن منم میخوام.
گفتم: اینکه ناراحتی نداره.
گفت: از این ناراحت نیستم که ازم موبایل خواسته. از این ناراحتم که ممکنه وسوسه بشه و با مرد نامحرمی از سر کنجکاوی صحبت کنه و .... 
گفتم: میدونین مشکل از کجاست؟ میدونی دلیل این دلواپسی چیه؟
گفت: نه!
 گفتم: تا به حال با دخترت رفتار دوستانه داشتی؟ تا به حال مثل یه دوست باهاش رفتار کردی؟ تا به حال دست نوازش به سرش کشیدی؟ بهش گفتی دوستش دارم؟
گفت: نه. چون غرورم بهم اجازه نداه بهش بگم. واقعا هم دوستش دارم ها! اما نمی خواستم جلو اون جوری رفتار کنم که اون احساس کنه من مثل اونم. خب بزرگی گفتن، کوچکی گفتن.
گفتم: همینه! چون دوستش داری اما این دوست داشتنو بروز ندادی. همین باعث شده اون فکر کنه که باهاش مهربون و صمیمی نیستی.
بچه ها دنبال تکیه گاه و مهر و محبت و عطوفت هستن. اونها مثل یک پرنده تشنه ای هستن که به دنبال آب و سرابی میره.  وقتی آب گیرش نیومد طبیعتا به دنبال سراب میرن. وقتی شما در جایگاه پدر و مادر که کانون مهر و محبت هستین اینو ازشون دریغ میکنین طبیعیه که اونا به دنبال هر سرابی میرن. وقتی شما نتونین و یا نخواهین به نیازهای واقعی و اصلی بچه هاتون جواب بدین نتیجه اش همینیه که الان تو کوچه و بازار و خیابونای شهرامون شاهدیم. بچه هامون به دنبال هر کس و ناکسی راه میافتن و کاسه گدایی محبت به دست میگیرن. و اونجایی میرن که نباید برن.  اون چیزایی رو می بینن که نباید ببینن. اون چیزایی رو می شنون که نباید بشنون. اونها بالاخره دنبال دوست میرن چه بهتر ما اون دوست باشیم.
 بچه های ما حکم طعمه هایی رو دارن که بدون امید و سر درگرم در جامعه رها شده اند. طعمه هایی لذیذ و آماده که هر آن منتظر بلعیده شدن در دل یک دام هستند. هر روز با دشمنی جدید و ناآشنا مواجه می شوند اما دریغ از یک دوست دلسوز و مهربان که  بتوانند با او دردل کنند و  از او بدون دغدغه، بدون ترس از شماتت شدن و تحقیر شدن بپرسند و بپرسند و بپرسند. کودکان ما هر لحظه منتظر شکار شدن به دست کوسه های گرسنه انسانیت و اخلاق اند. پس به داد کودکانمان برسیم قبل از آنکه آنان را به طعمه ای طعمه سازند.