آنچه در سعادت جامعه نقش اساسی دارد، شایستگی و جامع الشرایط بودن مدیران و کارگزاران آن جامعه است. در سازمان‌ها نیز موفقیت سازمان در رسیدن به اهداف و مأموریت‌های سازمانی منوط به مدیرانی کاردان و لایق می‌باشد. بنابراین انتخاب کارگزاران و مدیران اصلح سزاوار توجه و بررسی فراوان است و باید معیارهایی برای سنجش افراد و انتخاب ایشان در نظر گرفته شود.

در سالهای پس از انقلاب اسلامی تعداد زیادی از مدیران بر روی کار آمده و با فراز و نشیبهای مختلفی به مدیریت امور جامعه ایرانی اقدام کرده اند. به طور کلی این مدیران را

می توان به سه دسته اساسی تقسیم کرد:

1- مدیران بروکرات

2- مدیران تکنوکرات

3- مدیران تئوکرات

 ویژگی های اساسی این سه دسته از مدیران به شرح زیر بوده است:

1- مدیران بروکرات

این دسته از مدیران ، افرادی هستند که به شدت به رفتار سازمانی معتقد و وفادارند و در گمان ایشان، بهترین شیوه رسیدن به هدف، رفتار براساس سلسله مراتب و پیروی از مدیران مافوق است. این دسته از مدیران هرگونه امر و نهی مافوق را با جان و دل پذیرفته و به مثابه یک ماشین عمل می کنند.عزل و نصب ایشان نیز به صلاحدید مافوق انجام شده، و کوچکترین اراده ای از خود نشان نمی دهند.بیشتر اینگونه مدیران فاقد  ابتکار ، فاقد دانش و تا حدودی فرصت طلب هستند و با هر مافوقی کنار می آیند. این دسته از مدیران دارای مافوق قوی بوده و  مافوق ها برای اینکه بتوانند به خوبی اهداف شخصی خود را پیش ببرند از اینگونه افراد ظاهرا مدیر؟؟؟ نهایت سوء استفاده را می کنند. جالب است که دیده شده مدیران تکنوکرات  که بر اثر رفتار مافوق عزت نفس خود را از دست میدهند با رانده شدن از((در)) به فکر ورود از فرصت ((پنجره)) بوده و خود را با هر ذلتی به سیستم اداری جامعه تحمیل می کنند.

2- مدیران تکنوکرات

این دسته از مدیران معتقد به استفاده حداکثری از ظرفیت های علمی بوده و در همه حال رفتار علمی را بهترین شیوه مدیریت جامعه می پسندند. برنامه ریزی  مهمترین اصل در اعمال مدیریت از نظر این مدیران است. این گونه مدیران دارای مدارج علمی دانشگاهی هستند و اصرار دارند که ثمره علوم فراگرفته خود را  به صورتی  اجرا یی در اختیار جامعه بگذارند.معملا این مدیران دارای ابتکار و خلاقیت  و همچنین اعتمادبنفس بالا به علاوه عزت نفس بوده، مدیران مافوق دربدر به دنبال آنانند. نصب ایشان با دستور مافوق و عزلشان معمولا به اراده خودشان است و با دیدن شیوه های غیر معمول و غیرمنطقی از ادامه کار صرفنظر می کنند و به اصطلاح (( استعفاء)) می کنند.

3- مدیران تئوکرات

تئوکراسی به معنی تفوق کلیسا بر حکومت و اداره جامعه است. اما در جامعه ما می توان تئوکراسی را تفوق ((تعهد)) بر(( تخصص)) تعبیر کرد.مدیران این دسته گاهی هم بروکرات و هم تکنوکرات و گاهی دیگر نه بروکرات و نه تکنوکرات بوده اند. مهمترین مشخصه ظاهری آنان بروز تمایلات مذهبی ایشان بوده است.روی کار آمدن ایشان با اراده مافوق و رفتنشان بسته به تمایلات مذهبی و میزان وجدان اجتماعی داشته ، گاهی خود میروند و گاهی بیرون انداخته می شوند.

 با نگاهی به تارخ اداری ایران میتوان به وفور مصادیق گسترده ای از این سه دسته مدیران را یافت. با توجه به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری، با کمی تعمق می توان دید که دوروبر هریک از کاندیداهای چهارگانه، چه نوع مدیرانی گرد آمده اند. شناخت مردان پیرامونی کاندیداهای موجود میتواند به انتخاب درست تر کمک شایانی نماید.

منبع: وبلاگ ایرانی