اسرائیل...

فرزند نامشروع ابر جنایتکار دوران...

چونان کرمی، خزیده بر قامت زخم خورده‌ای...

فریاد هل من مبارز سر داده است!

واحیرتا!

تفاله‌های عفن لجنزار غرب...

این قوم هزار نقش هزار رنگ را چه می‌شود؟!

گوئی سایه مرگ بر دلهاشان پنجه افکنده است!

آتش جهانگشائی‌شان جز به سیلاب خون فرو نمی نشیند.

ای قوم گوساله پرست!

دوباره هوس کدام بتکده را در سر دارید؟

برای قرب به شیطان بزرگ، دوباره کدام قربانی را ذبح خواهید کرد؟

گویی معبودتان شیطان، هنوز هم تشنه خون اولاد آدم است! 

ای بندگان شیطان!

ای بردگان بریده از آسمان! 

ای جراران حیات وحش غرب!

نیشتان از کین است...

آیا اقتضای طبیعتتان نیز این است؟

از که آموخته‌اید، حقد و کین و قساوت را؟

استاد اعظم معبد سلیمان‌تان کیست؟

گویا سامری هنوز هم از اسرار اهرام ثلاثه فرعون ناگفته‌ها دارد!

گویا شوالیه‌ای معبد سلیمان‌تان هنوز هم اسرار فرعون را از سامری فرا می‌گیرند!

در فلسطین لانه کردید،

اما در مصر ، اهرام ثلاثه را می‌کاوید!

دنبال کدامین یعقوب می گردید، تا دوباره داغ‌دار یوسف‌اش کنید؟

شاید در کاوشهای باستان شناسی‌تان معبودهای تازه‌ای یافته‌اید؟

شاید سحر دیگری از دل اهرام بیرون کشیده‌اید تا عصای موسای دوران با حیله و شعبده‌تان، بشکنید!

گویی هنوز هم از کوره کارگاه کیمیاگری سامری ،بخارهای جاودیی سحر و افسون منتشر می‌شود!

گویا هنوز هم برای بازار گوساله صفتی اسرائیل‌یان، گوساله‌های رنگین صادر می‌کند!

گویا هنوز گوساله‌های زرین این طردست زبردست، ترانه های مهر و محبت اولاد اسرائیل را در گوش فرزندان اسماعیل زمزمه میکند!

کجاست آن راز دار عالم ، تا  بخواند الواح گمشده توراتتان را؟

بگوید اسرار این اسرائیلیان دجال کیش را!

که در این ملک سلیمان، با کدامین سامری عهد بسته‌اند!

تا بگسلند عهد موسای دوران را!

در عجبم که هنوز نیل بوی طوفان میدهد!

گویا بوی فتنه فرعونیان به مشامش خورده است!

موسای دوران بیا که رود نیل آرامش جهانیان، تشنه یک ضربه عصای توست!

قدس

 تو ای شهر رسولان!

ای رنجیدترین به زنجیر اسارت خصم!

به زودی، آنگاه که پردهای ظلمت شب فرو خواهد افتاد!

آنگاه که فجر امید خواهد دمید

درفشهائی را به نظاره خواهی نشست به رنگ توحید

از آن سوی رشته کوههای حجاز

و سرداری از جنس نور و برهان و قرآن!

و انبوه یاران خراسانی‌اش

و تو را خواهیم دید، سرخوش از دیدار یار!