بسم الله الرحمن الرحیم

اگر گه گاهی می وزد "رایحه خوش خدمت" از جبین خادمین به ملت، امید به حضور بهار را استشمام می‌کنیم از باغ  دولت. مشتاقانه فریاد "زنده باد بهار" سر می‌دهیم به امید ظهور دولت یار! ذائقه‌ها آماده می‌شود برای چشیدن طعم خوش میوه درخت عدالت. اما طوفان‌های موسمی آزمایش و ابتلاء مگر می‌گذارد کام دل از میوه عدالت برگیریم؟  وزیده بود این رایحه خوش و رجائی داشتیم که رجائی بتواند کاری کند. اما دستش را از دودمان دولت بریدند چنانچه شکوفه زیبای شاخسار درخت انقلاب را چیدند تا ملت در انتظار شکوفه‌ای دیگر اشک حسرت بریزد.
باغبان راحل ما همیشه می‌گفت: مراقب باشید شیطان بزرگ درون آدم و هوای توفیق را از جنت ولایت الهی اخراج نکند. مستی قدرت نتیجه سستی بصیرت است. نهال ولایت فقیه را در دل بوستان مهر ملت کاشت و مدام آن را با خون دل آبیاری کرد. او خوب می دانست که نا اهلان در کمین آهوی گریز پای قدرت ولایت، پشت بته‌های خوش رنگ تزویر و تظاهر کمین کرده‌اند. کسی ندانست که امام راحل عزیزمان عمری باغبانی کرده است برای بارور کردن نهال ولایت فقیه. او می‌دانست که نهالستان جمهوری، بی باغبان ولی فقیه هیچ محصولی ندارد.
دشمنان همه نهالهای پرورش یافته دامان امام را بریدند. مطهری، باهنر، بهشتی، دستغیب، مدنی،... همه را بردند تا عرصه برای جولان خار و خاشاک فراهم شود. اما تبرشان در تن یک نهال کارگر نیافتاد. سید علی را ابالفضل علمدار نگهدارش بود. چرا که قرار بود سپاه انقلاب اسلامی بی علمدار نماند. دستش افتاد اما علم وجودش نیافتاد. خیام نظام هنوز هم علمدار و سپه دار دارد و جانانه با سربازان و افسران بسیجی و سپاهی و حزب اللهی اش مقاومت می‌کند.
دشمن تاکتیک عوض کرد  و عقب نشست به نفع خواص ناخالاص. گفتند: بیایید درخیمه شورا مجلس کنیم و در کارگاه دولت لانه تا خود را به خیمه ولایت برسانیم. دولت پشت دولت، مجلس پشت مجلس. اما سنگر ولایت آنقدر استحکام داشت که 18 تیر نفاق در فتنه 78 هم کارگر نیفتاد. فتنه 88 شان هم به تیر غیبی 9 دی گرفتار آمد.آمده بودند فوج فوج برای غارت خیام حرم ولایت، اما یادشان رفته بود که تار و پود خیمه رهبری از تبار سلسله حسینی و حسنی و علوی است.
اما دولت کار و تلاش بر سرکار آمد. شکوفه‌های مردمی بودن از بر و بوم بوستان دولت وزیدن گرفت. سرعت خدمت چنان شتاب گرفت که دقت را از دولت گرفت. خیال کردند محبوبیت و مقبولیت، مشروعیت ابدی خواهد آورد برای سواری ابدی بر مکرب راهوار ریاست. اما یادشان رفت شتر قدرت چموش است و سرکش. که اگر  آدابش را ندانی و رعایت نکنی زمینت خواهد زد. باغبان پیر اما دیده‌بانی مهربان هشدار می داد بر این شیفتگی به سرعت محبوبیت. عجولانه چیدن میوه محبوبیت خدمت، آفت هرس نکردن اطرافیان را به دنبال خواهد آورد.           
مردم راضی بودند و خرسند از اینهمه حرص و ولع خادمین. مرغ عشق مردم دوباره بر شانه دولتیها نشست. اما خادمین خیال کردند می‌توانند مرغ عشق مردم را مصادره کنند آن هم به نفع خود تا سلسله موی آهوی گریز پای قدرت را به پای مردانی از جنس دولت گره بزنند. اما یادشان رفت که مرغ عشق این ملت تنها به دام عشق آزادی غزال تیزپای قدرت در باغ خدمت است می افتد و آنجا که دانه باشد لانه می‌کند.
شیفتگان قدرت هنوز زخم عدالت، عطشناکشان می‌کرد برای انتقام. دیدند این دولت در باور ملت و در داوری ولایت نمره بیست گرفته است. در پوست انحراف چون مار خزیدند در حیاط خلوت خدمت پیشگان لانه کردند برای کاشتن بذر خیانت. زهر خود را در کاسه نفس مردانی از جنس دولت ریختند. در خیمه شوراهم کم نبودند از این خوش خط و خالهای افعی صفت. تا توانستند نیش زدند تن خسته و رنجور مردان مخلص خدمت را. حمله کردند از درون و برون موریانه‌های مهاجم به جان دولت برای ریختن زهر کینه و حسد و طمع و شهوت قدرت.
آنها خوب فهمیده بودند که نزدیکترین راه به خیمه ولایت شاهراه قدرت دولت است در پایتخت حکومت. پس اگر جاده قدرت از اختیار دولت ساقط شود تا خیمه حکومت بر ولایت راهی نخواهد بود. آنها هر روز به طریقی می تاختند بر خیمه حاکم حکیم امت. اما درخشش نیزه تدبیر ولایت و شمشیر آخته شجاعت همیشه از نیام سردار و عملدار همیشه بیدار خیمه نظام بیرون است. دشمن همیشه دست از پا درازتر در پستوی  منافقانه مکر و نیرنگ می‌خزد و آماده می‌شود برای شبیخونی دیگر. باز هم انتخاباتی دیگر و برد و باختی دیگر در راه است. بیایید با قامهای اطاعت پشت قامت والای ولایت راهی به سوی بازی عادلانه و جوانمردانه انتخاب خدمتگذار خودی پیدا کنیم تا مبادا با قمار بی ارزش شیفتگان قدرت و تشنگان ریاست، امتیاز ارزشمند ولایت فقیه را به آسانی ببازیم.