آقای هاشمی! از آینده شما و اعمال فرزندانتان نگرانیم/می‌ترسیم مخاطبین امام هر یک خود امام شوند/شاه را از مملکت بیرون کردیم، اما از هزاران آقازاده ای که همان راه را می‌‌ روند می ترسیم/می‌‌ ترسیم از اینکه در تاریخ، دزدها امیرکبیر خوانده شوند و امیرکبیرها دزد

به گزارش عمارنامه به نقل از تاریخ انقلاب، چند ماه بیشتر به آغاز انتخابات ششمین دوره مجلس شورای اسلامی (29بهمن1378) باقی نمانده بود. روزنامه‌ های زنجیره‌ ای که اغلب توسط حزب مشارکت و هم‌ فکران آنها هدایت می‌شد، چندی بود که پروژه‌ ی تخریب هاشمی را کلید زده بودند. حتی اکبر گنجی، هاشمی رفسنجانی را متهم قتل‌ های زنجیره‌ای دانست.

در چنین شرایطی هاشمی تلاش داشت با سخنرانی‌ها و مصاحبه‌ هایی که ترتیب ‌می‌ داد، مانع از شیوع این اتهامات شود و از برنامه‌ها و عملکرد دولت سازندگی تمام‌قد دفاع کند، اما در کمال ناباوری، در این انتخابات شکست سختی خورد و بعد از بازنگری صندوق‌های رای‌ گیری، از رتبه سی‌ ام به بیستم ارتقا یافت اما پس از مانور روزنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اصلاح‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ طلب در القای شایعه تقلب به نفع هاشمی، وی از حضور در مجلس استعفا داد.

در این میان، مسعود ده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نمکی، چهره سرشناس جریان حزب‌الله و مدیر مسئول هفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نامه جبهه که منتقد سیاست‌های دولت سازندگی بود، یک ماه پیش از انتخابات، در دی ماه 1378 طی نامه‌ای سرگشاده در شماره 44 هفته‌نامه جبهه، به نقد سخنان هاشمی پرداخت.

او حرف‌های ناگفته بسیاری در این نامه زد که در تاریخ ماندگار شد. ده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نمکی پس از نقد آماری و ارقامی سیاست‌های اقتصادی دولت هاشمی، اینگونه نوشت:

آقای هاشمی! من چگونه نگران شما نباشم و از آینده شما نترسم در حالی که فرزندان و خانواده شما به‌ گونه‌‌ ای عمل کردند که نام سمبل‌‌ هایی چون سوپرا، کیش، دوو، دوچرخه‌‌سواری دختران و کت ‌‌و دامن و فروشگاه‌‌های رفاه و شهروند و ارگ بم را به صورت نام خانوادگی خود درآورده‌‌اند. وقتی در همان نماز جمعه‌‌ای که دوشادوش مردم بارهاوبارها شعار داده بودیم: «صلی علی‌محمد، یار خمینی آمد»، «مخالف هاشمی، چنین و چنان است» لب به اعتراض گشودم، شبانگاه چشم‌‌ بسته و با لباس زندان خود را در سلول انفرادی نظام دوست‌‌داشتنی خودمان دیدم و آن‌‌جا با طنز با خود می‌گفتم: «آمریکا در چه فکریه، زندان پر از بسیجیه!»

آقای هاشمی! من برای شما می‌‌ ترسم که در تاریخ نوشته شود در این دوران، دزدها امیرکبیر خوانده شدند و امیرکبیرها به زندان فرستاده شدند!

من برای شما از این حیث می‌‌ترسم که بر اثر عملکرد و سبک‌سری برخی دوست‌‌نمایان، مردم بگویند یک شاه از این مملکت بیرون کردیم، هزاران آقازاده همان راه شاهان را می‌‌روند و مناصب دولتی میان فرزندان دختر و پسر آنها با سخاوت تقسیم می‌‌شود...

متن کامل نامه اینجا