کلبه بصیرت

آنکه در گشاده رویی برای جز نزدیکانش زیاده روی کند، حکیم نیست . [امام علی علیه السلام]

تاکتیک انتخاباتی حلقه انحراف

نویسنده: مهدی ::: دوشنبه 91/11/30::: ساعت 10:4 عصر

نخستین تاکتیک انتخاباتی حلقه انحراف

پیروزی در انتخابات سال 92 به نحوی با حیات سیاسی این جریان گره خورده است. این حلقه می داند به دلیل نداشتن عمق اجتماعی و همچنین بعد از ناکامی در انتخابات مجلس، دوری از قدرت اجرایی موجب خواهد شد که برای همیشه از صحنه ی سیاست دور بماند.

به گزارش صراط، پیروزی در انتخابات سال 92 به نحوی با حیات سیاسی این جریان گره خورده است. این حلقه می داند به دلیل نداشتن عمق اجتماعی و همچنین بعد از ناکامی در انتخابات مجلس ، دوری از قدرت اجرایی موجب خواهد شد که برای همیشه از صحنه ی سیاست دور بماند. لذا به طور جد برای انتخابات برنامه ریزی دارد و اهداف مختلفی را طرح ریزی کرده است که آن ها را در سه سطح حداکثری، متوسط و حداقلی می توان تقسیم بندی نمود:

1. بقای در قدرت با کسب کرسی قوه ی مجریه و در غیر این صورت، ایجاد بن بست ساختاری و سپس ساختارشکنی (حداکثری)

2. سهیم شدن در قدرت از طریق ائتلاف با جریان اصلاح طلبان و ممانعت از به قدرت رسیدن اصول گرایان (متوسط)

3. گفتمان سازی، تداوم گفتمانی و گسترش جریانی در دهه ی آینده (حداقلی)

تاکتیک های تبلیغاتی ـ اقدامات عملیاتی

این جریان با شناخت ضعف ها، قوت ها، تهدیدات و فرصت های محیطی، برای تحقق اهداف حداکثری خود به تاکتیک ها و شیوه هایی متوسل شده است که برخی جزء اقدامات عملی به حساب می آید و برخی در شمار شیوه های رسانه ای قرار می گیرند. شناخت و توجه به این ترفندها موجب خواهد شد که ناخواسته در پازل منحرفین بازی نکنیم و زمینه ی مهار این جریان فراهم گردد. برخی از این تاکتیک ها را در محورهای چهارگانه ی زیر می توان تقسیم بندی نمود:

1. تطهیرسازی

2. اقدامات تخریبی علیه نظام اسلامی

3. اقدامات تخریبی علیه اردوگاه اصول گرایی

4. فریب های انتخاباتی معطوف به قدرت

در این نوشتار به تاکتیک «تطهیرسازی» و شیوه های اجرای آن پرداخته می شود و سایر محورها در مطلب آتی به تفصیل به بحث گذاشته خواهند شد.

1. تطهیرسازی

1.1.تلاش برای تطهیر چهره و نفی انحرافی بودن

یکی از مشکلات و موانعی که در انتخابات آتی، پیش روی موفقیت حلقه ی انحراف قرار دارد، عنوان «انحرافی» است که بر پیشانی این جریان نقش بسته است. این بدنامی، فضای فعالیت را برای این جریان تنگ کرده و بخش عمده ای از تلاش این جریان برای پاک کردن این اتهام است. یکی از اقدام پیش گرفته در این مسیر، خود را محور و معیار حق قرار دادن و متهم ساختن رقیبان به انحرافی بودن است! به عنوان نمونه، رئیس جمهور در اظهاراتی می گوید:

«به ما گفته اند که شما یک حلقه ی انحرافی هستید. گفتم مگر شما اصل اسلام هستید که هر کس از شما زاویه داشت منحرف باشد؟ اگر این طور است، بله ما منحرف هستیم، ما هزار بار از شما منحرفیم. من خبر دارم چه خبر است! ما در آینده شاهد پیروزی حتمی هستیم. روز پشیمانی نزدیک است که بیایید و بگویید اشتباه کرده اید و دولت چنین و چنان است.»[1]

1.2.اقدام عوام فریبانه ی انتساب خود به رهبری

رهبر معظم انقلاب اسلامی، مبتنی بر آنچه مشی حضرت امام (رحمت الله علیه) بود، وظیفه ی خود را دفاع از مسئولین نظام اسلامی می دانند و بارها به مناسبت های مختلف، به این مسئله اشاره کرده اند. از سوی دیگر، معظم له بر این مهم نیز تأکید کرده اند که حمایتشان از مسئولین کشور و نهادهای منتصب ایشان، بدان معنا نیست که همه ی اقدامات آنان صحیح است و انتقادی بدان ها وارد نیست. لذا همواره از دلسوزان و کارشناسان خواسته اند که از نقد دلسوزانه دریغ نورزند و آن را وظیفه ی خود بدانند.

این حمایت ها هم اینک مورد سوءاستفاده ی حلقه ی انحرافی قرار گرفته است و این جریان، بدون توجه به گوشزدهای مکرر رهبری نسبت به انحرافات و همچنین با بی توجهی به شاخصه های گفتمانی معظم له در حوزه های مختلف (که اعتراضات نیروهای ارزشی و اصول گرا به این جریان نیز برخاسته از همین بی اعتنایی هاست!) با مصادره به مطلوب حمایت های رهبری از دولت دهم و برای فریب افکار عمومی، بالاخص در میان بدنه ی نیروهای ارزشی، خود را وفادارترین یار رهبری معرفی می کنند و می خواهند این گونه جا بیندازند که «عمار واقعی» این جریان است!

جریانی که در کارنامه ی خود، ایستادگی بارز در برابر رهبری را ثبت کرده است، آن چنان از نظریه ی امت و امامت حمایت می کند که گویا ذوب در ولایت است! و چنین ادعا می کند: «نظام سیاسی که جریان ناب به آن معتقد است نظام امامت و امت است، اما نظام سیاسی مورد علاقه ی اصول گرایان و اصلاح طلب ها اصالت اصلی را به احزاب، دسته ها و گروه های بانفوذ و به اصطلاح کانون های قدرت و ثروت می دهد.»[2]

1.3.تطهیر چهره نزد نخبگان و روشن فکران

یکی از مشکلات حلقه ی انحراف، نداشتن پایگاه اجتماعی قابل توجه در میان هنرمندان و فرهیختگان و روشن فکران است. لذا مدت هاست که تلاش های فراوانی برای رایزنی و تعامل و نزدیکی به این قشر، از جمله هنرمندان و بازیگران، در دستور کار حلقه ی انحرافی قرار دارد؛ اقدامی که معلوم نیست تا چه اندازه برای این جریان مؤثر و راهگشا بوده است. از جمله ی این اقدامات می توان به رایزنی مشایی با هنرمندان و مساعدت و اعطای کمک های مالی به ایشان و همچنین اعزام ایشان به سفر حج طی چند سال گذشته اشاره کرد که همگی با هدف زمینه سازی برای جذب و به خدمت گرفتن این بخش از جامعه صورت گرفته است.

ملاقات های بحث برانگیز وی با سوپراستارهای سینمای کشور و حمایت های مالی از آن ها و همچنین انتشار برخی از عکس های این دیدارها نیز در این میان قابل تأمل بود. نتیجه ی این تلاش ها توهمی است که در بین نویسندگان این جریان حاصل آمده است که چنین قلم فرسایی می کنند: «طبقات متوسط به بالا و روشن فکران و تحصیل کردگان جامعه، که بغض متقابلی با کیهان دارند، مدت هاست که حرکت خود به سمت اسفندیار رحیم مشایی را آغاز کرده اند.»[3]

1.4.بازسازی و تبرئه ی چهره ی مشایی

مشایی که از او باید به عنوان لیدر این جریان یاد کرد، برای حضور در انتخابات و تأیید صلاحیت با موانعی روبه روست. چهره ی او در سال های اخیر، به خاطر اظهارنظراتش و همچنین برخی رفتارهای وصف شده از وی، به شدت تخریب شده است. لذا بازسازی چهره ی مشایی، امروز به یکی از اولویت های حلقه ی انحرافی بدل گشته است.

اگر تا پیش از این رسانه های حامی دولت به صورت صریح و شفاف ارتباط و نزدیکی خود با مواضع رحیم مشایی را مخفی می کردند یا روی آن مانور نمی دادند، امروز این رسانه ها آشکارا از مواضع مشایی دفاع می کنند و حمایت خود از او را به صورت علنی بیان می نمایند. محور برجسته در میان این سایت ها و وبلاگ ها، تأکید بر این نکته ی اساسی است که انتقادها یا اتهاماتی که علیه رحیم مشایی در یکی دو سال گذشته از طرف منتقدان بیان شده هیچ کدام در هیچ جایی اثبات نشده است. در حقیقت این موج رسانه ای، با برجسته کردن این محور، تلاش دارد تا این گونه القا نماید که منتقدان رحیم مشایی به واسطه ی هراس از ناتوانی در برابر فکر و ایده های نو و جدید او و همچنین محبوبیت و کارآمدی اش برای دولت و نظام، کینه ی او را به دل گرفته اند و مدام در انتقاد از او از یکدیگر سبقت می گرفته اند. حال معلوم شده که این انتقادات و اتهامات بی اساس بوده و لذا رحیم مشایی یکی از بهترین گزینه ها برای انتخابات ریاست جمهوری آینده است.

تعابیر غلوآمیز احمدی نژاد در آخرین حکم صادره برای اسفندیار رحیم مشایی و انتصاب وی به سمت مشاور رئیس جمهور و رئیس دبیرخانه ی جنبش عدم تعهد ، نمونه ای از تلاش برای تطهیر و مقدس سازی مشایی است. در بخشی از این حکم آمده است: «اینجانب جناب عالی را انسانی موحد، مؤمن، پاک، صبور و دارای قلب و اندیشه ای زلال، عاشق و دلبسته به ارزش های الهی و آحاد مردم جهان و عمیقاً عارف و متعهد به آرمان مهدوی، حاکمیت جهانی توحید، عدالت، عشق و آزادی و مدیریت مشترک ملت ها و فردی شایسته، مدیر، مدبر و امین و از جهات گوناگون توانمند می شناسم و آشنایی و همکاری با شما را برای خود هدیه ای الهی و افتخاری بزرگ می شمارم»[4]

1.5.ادعای عدم میل مشایی برای رسیدن به قدرت!

یکی از تلاش های تبلیغاتی انحرافیون، ارائه ی چهره ای وارسته و باتقوا از گزینه ی اصلی شان برای انتخابات آتی است. آنان در تلاش اند تا به نحوی القا کنند که مشایی هیچ میلی به قدرت و ریاست ندارد و با اعراض و کناره گیری، مایل به مطرح شدن نیست؛ بلکه این حامیان و مشتاقان و شیفتگان ایشان اند که مرتب از وی برای آمدن به صحنه طلب حضور می کنند! حجت الاسلام بهمن شریف زاده، که مدتی است به جمع شیفتگان مشایی پیوسته است، در سخنانی با اشاره به وجود سه نوع نگاه برای ورود به میدان نامزدی انتخابات، که آنان را «مطالبه گرانه»، «عرضه کننده» و «اجابت کننده» می نامد، مدل اول را متکبرانه و غیراسلامی می داند و مدل سوم را مدل کاندیداتوری اسلامی می خواند و در ادامه مدعی می شود:

«همین دلیل محکم ترین دلیل است، متین ترین و استوارترین دلیل است بر اینکه جناب مهندس مشایی نه مطالبه گر است، نه عرضه کننده؛ همین که یاران احمدی نژاد با یک علامت سؤال بزرگ روبه رو هستند که آیا مهندس مشایی می آید؟ هر چه هم تقاضا می کنند پاسخی نمی شنوند. اما من امروز به همین یاران توصیه دارم، سفارش دارم که این قدر به دنبال این معنا نباشید که مهندس می آید یا نمی آید، دیر شده است! اگر می خواهد بیاید باید کار را شروع کنیم! اگر نمی خواهد بیاید پس چه کسی می خواهد بیاید؟ و...

مبنای فکری دکتر احمدی نژاد و مهندس مشایی اصلاً این نیست! یعنی در انتخاب شدن مبنای این دو این نیست که مطالبه گری کنند یا خودشان را عرضه کنند. اگر روزی تکلیف شود، از اجابت ابایی ندارند. به مردم احترام می گذارند، ولی هرگز عرضه ای در کار نخواهد بود، هرگز مطالبه ای در کار نخواهد بود.

یک توصیه ی دیگر هم دارم. من از دوستان مهندس مشایی و دکتر احمدی نژاد بارها شنیده ام که بالاخره ما باید یک حرکتی را آغاز کنیم، چرا نمی گویند چه کار کنیم، می خواهند بیایند یا نه؟ من می گویم هرگز از دهان مشایی نخواهید شنید که من می آیم! تأکید می کنم که اصلاً مبنای ایشان این نیست. مبنای او ابا و پرهیز است و در عین حال احترام به خواست مردم.»[5](*)

پی نوشت ها:

[1]شبکه ی ایران، 7 بهمن 91، کد خبر: 131328

[2]«مختصات جریان ناب انقلاب اسلامی»، شبکه ی ایران، 8 بهمن 91، کد خبر: 132026

[3] - شبکه ایران، 13/9/91، کد خبر: 122888.

[4]شبکه ی ایران، 11 آذر 91، کد خبر: 122535

[5]خبرگزاری آریا، 18 دی 91، کد خبر: 20130107135103493

منبع: صراط نیوز

نظرات شما ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ