آیا این عکس جلیلی تبلیغاتی است؟

رونوشت : امیرحسین ثابتی در کانال تلگرامی @sabetitelegram نوشت:

می گویند این عکس تبلیغاتی است! اشکال ندارد! در دوره ای که دولتمردان کشور حتی برای انتخابات و تبلیغات نیز حاضر نیستند به محرومین و مردم عادی کوچه و بازار سر بزنند و برای رای جمع کردن و تبلیغاتشان دنبال #کنسرت و #ایرباس و دغدغه های 5% مردم هستند، اگر کسی برای تبلیغات و انتخابات هم به سراغ محروم ترین نقاط کشور برود و با آنها عکس بگیرد شرف دارد به آنهایی که ماهیانه 57 میلیون حقوق می گیرند و و خود را ذخیره نظام می خوانند و این مردم را نه در محاسبات «مدیریتی» شان بلکه در محاسبات «انتخاباتی» شان نیز دخیل نمی کنند!

اما آنهایی که سعید جلیلی را بهتر می شناسند خوب می دانند که این عکس برای او «هویتی» است نه «تبلیغاتی»؛ به زبان ساده تر یعنی کسی که در تمام سالهای قبل و بعد از مسئولیت اش در وزارتخارجه و شورای عالی امنیت ملی بدون تشریفات و محافظ در بین مردم بوده و همه منتقدان او نیز بر «پاکدستی»، «تواضع» و «مردمی بودنش» اذعان دارند هیچ گاه برچسب «انتخاباتی» به او نمی چسبد؛ کما اینکه در همه این سالها نیز بارها به عنوان «نماینده رهبر معظم انقلاب در شورای عالی امنیت ملی» در مناطق محروم مختلف  از کرمان تا هرمزگان و سیستان و بلوچستان و اهواز و ... حاضر شده و خیلی مواقع مشاهداتش از این سفرها را بدون هیچ تبلیغات و سر و صدایی در جلسات مختلف به گوش مسئولان دولتی رسانده و حتی پیام ها و نامه های مردم را به دولتمردان کنونی تحویل داده است.

بسم الله الرحمن الرحیم

چند روز پیش، داخل مغازه ای بودم. تلویزیون داخل مغازه مراسم تشییع جنازه آتشنشانان را پخش میکرد. جوانی وارد شد. پس از دیدن برنامه گفت: از طرف بنیاد شهید به خانواده اینها چیزی تعلق میگیرد؟ رسیدگی میشود؟
مات و مبهوت ماندم. پاسخ دادم: این عزیزان بسیار انسانهای بزرگ و ایثارگری هستند. و پاداش بزرگی نزد خداوند متعال دارند اما به چه مناسبتی باید به آنها شهید گفته شود؟ جوان بیچاره تعجب کرد و با حالت تعجب پرسید: مگر اینها هشید نیستند؟ گفتم: خیر. مقام شهید و ثواب شهید دو عنوان و دو موضوع متفاوت هستند. ممکن است این عزیزان ثواب شهید داشته باشند اما مقام شهید ندارند. مقام شهید فقط و فقط به کسانی اطلاق میشود که در میدان رزم و در در حال مبارزه با دشمن به فیض شهادت نائل آیند. و الا در اسلام زنی که در حال وضع حمل فوت کند ثواب شهید دارد اما کسی به او شهید اطلاق نمیکندو...
متاسفانه رسانه ها و مخصوصا صدا و سیما با دامن زدن به چنین بدعتها و خرافاتی آسیبهای دینی و فرهنگی بسیاری را به جامعه تحمیل میکنند که موارد مهم آن را بر میشمارم:
1. سوء استفاده از عنوان دینی بدون رعایت ضوابط شرعی و اخلاقی و حقوقی آن
هنوز داستان مرحوم کردان از یادها نرفته است. جرم او تنها این بود که به او بدون داشتن صلاحیت قانونی( و نه علمی) عنوان دکتر اطلاق شده بود! وقتی در حوزه علوم و قوانین آموزشی سوء استفاده از یک عنوان جرم تلقی میشود چرا در حوزه دین چنین رفتاری جرم و گناه تلقی نمیشود؟ خیلی دور نبود که همین اتفاق درباره عنوان "آیت الله" هم پیش آمد و عده ای بدون دلیل و مدرک محکمه پسند و صرفا بنا به جهات سیاسی و و در عمل انجام شده قرار دادن شورای نگهبان در عملی غیر قانونی و غیر شرعی به سید "حسن خمینی" عنوان "آیت الله" دادند! اما از هیچ نهاد حوزوی و قانونی اعتراض رسمی و پیگیری قانونی صورت نگرفت تا اگر خلافش ثابت شود، با برخورد قانونی جلوی سوء استفاده های بعدی گرفته شود! این روزها هم سکوت عجیب نهادهای مسئول حوزوی و غیر حوزوی در برابر موج شهید سازی از فوت شدگان حوادث شغلی آرام آرام رنگ و بوی جهالت و بدعت به خود میگیرد.

2. قداست شکنی از عنوان شهید.
آیا اطلاق عنوان شهید به کسی که در صحنه جنگ با دشمنان اسلام شرکت نکرده است و صرفا بر اثر یک حادثه جان داده است زیر سوال بردن قداست و ارزش مقام مقدس و والای شهید نیست؟ اگر مروری بر روایات باب فضیلت شهید انجام دهیم خواهیم فهمید که هیچ مرگی به اندازه مرگ در راه مبارزه با دشمنان دین و خدا اجر و مقام ندارد. مبارزه با دشمن یک چیز است مبارزه با حوادث طبیعی و یا بشری امری دیگر. نمیتوان هر مرگی را شهادت اطاق کرد که در غیر اینصورت همه کشته شدگان حوادث شغلی و غیر شغلی که در آن نوعی فداکاری و از خود گذشتگی وجود دارد ذیل عنوان شهید میگنجد در اینصورت شهید و شهادت که اصولا در نظر اسلام جایگاه و شان و مقامی بسیار متفاوت با دیگر جان باختگان دارد کم رنگ خواهد شد و از نظر مردم همینکه کسی در شغل خودش مشغول فداکاری باشد و احیانا کشته شود شهید است! در اینصورت چه تفاوتی میان انسانی که با قصد و اراده و فرسنگها دور از خانواده و دوستان و در دل دشمن با خونخوارانی مانند داعش میجنگند و از همان ابتدا میدانند که این راه منجر به شهادت خواهد شد با کسانی است که تنها به قصد خدمت و انجام مظیفه عازم محل کار خود شده است و در وطن و شهر و دیار خود و در حادثه ای غیر منتظره جانش را از دست داده است(هر چند اجر و قرب ایثار را خواهد داشت).

3. سکوت مسئولین و دامن زدن به یک بدعت

به نظر میرسد سکوت مسئولین به صورت معنا داری نشان از این دارد که مسئولین با سکوت خود در دامن زدن به این بدعت مقصر هستند زیرا که دادن عنوان شهید از طرف مردم و تبلیغ رسانه حداقل حسنی که دارد ضعف و کوتاهی آنها را پوشش خواهد داد لذا مسئولین بدشان نمی آید که با سکوت خود و نهان کردن خود پشت عنوان قدرشناسانه شهید از پاسخ گویی شانه خالی کنند و با این سکوت خود در حقیقت به نوعی افکار عمومی مردم را مجاب کنند که آنان نیز قدردان و قدرشناس این به اصطلاح شهیدان هستند!   سکوتی که این روزها دامنه آن به بنیاد شهید نیز کشده خواهد شد و در مردم توقعی نابجا ایجاد خواهد کرد که آتشناشان مرحوم و خانواده شان حقوقی برابر با یک خانواده شهید داشته باشند. حال باید از مسئولین بنیاد شهید پرسیدک در برابر این موج تبلیغاتی نادرستی که ایجاد شده است چگونه پاسخ گو خواهند بود؟ آیا بهتر نبود در همان ایام موضع گرفته میشد تا امروز پس لرزه های حقوقی و قانوین آن دامنگیرشان نشود؟

4. صدا و سیما و قدامات سوال بر انگیز

صدا و سیما به عنوان یک نهاد فرهنگی و رسانه های حکومتی و متولی آموزش و فرهنگ عمومی این روزها دست به دامن هر سوژه ای میشود تا بتواند وجود و عملکرد خود را به نوعی در نزد افکار عمومی توجیه کند. صدا و سیما در جریان وفات هاشمی و بزرگ نمایی از شخصیت یک فتنه گر نشان داد اصولا به فرامین رهبری و خواست نظام وقعی نمی نهد و ساز خود را میزند. با حادثه ساختمان پلاسکو مدیریت جدید صدا و سیما دومین اشتباه بزگر و استراتژیک خود را هم مرتکب شد و با هموزن کردن شهید خصوصا  شهدای مدافع حرم و آتشناشان به این شغل اگاهی مقدس و غلو آمیز بخشید گویی که آتش نشان و آتشنانشی مقامی قدسی و الهی است. هرچند خود را قدردان فداکاری این عزیزان میدانیم اما آیا دیگر مشاغل و خدمات که در آنها هم هر آن امکان حادثه وجود دارد ارزش و مقام آتش نشان را ندارند مانند: خدمه هواپیما، کارگران معدن، سربازان و نظامیان،...همه این مشاغل سخت و طاقت فرسا هستند اما ایا انان نیز با خود این سوال را مطرح نخواهند کرد که چرا به درگذشتگان صنف و شغل ما عنوان شهید اطلاق نمیشود؟ ایا از خود نخواهند پرسید چه تفاوتی میان ما و آنان است؟ آیا در اینصورت اکثر مرگها هم وزن و هم ردیف شهید نخواهد بود! پس تفاوت شهید با غیر شهید در چیست؟ چه کسی باید پاسخگوی مطالبات ایجاد شده خواهد بود؟ چه کسی باید جلوی چنین بی قاعده گی ها و بی قانونی ها بایستد؟ آیا پشت پرده این تعمیم دادن بی دلیل و بدعت آمیز یک عنوان مقدس و دینی توطئه ای در جریان است تا با نام و عنوان شهید و هم نفس جنگ و هشادت در سوریه و عراق را تضعیف کنند و موذیانه و غیر مستقیم دفاع از عراق و سوریه را و شرکت در این جنگ را زیر سوال ببرند؟ قطعا با توجه به موضع گیریهای دشمن پسند عده ای در داخل و مخالفت با شرکت در جنگ سوریه و عراق به نظر میرسد عده ای تلاش میکنند تا با کنار هم گذاشتن شهید و آتش نشان نشان دهند که آتش نشان که برای هم وطن خود جان میدهد ارزش و منزلتش برابر و بلکه بالاتر از شهیدان مدافع حرم بیشتر است! قطعا چنین مقایسه صورت خواهد گرفت چه مسئولین بدانند و چه ندانند و چه بخواهند و چه نخواهند.

بسم الله الرحمن الرحیم

چه کسی هاشمی را کشت؟       
1.  با مرگ ناگهانی هاشمی رفسنجانی، جریان فتنه و اپوزوسیون داخلی و حامیان خارجی آنها خصوصا انگلیس، آمریکا و اسرائیل به شدت نگران خلاء قدرت بوجود آمده در صفوف اپوزوسیون داخل نظام افتادند. مرگ کسی که می‌توانست در داخل نظام و در برابر رهبری بالانس قدرت و تعادل بوجود آورد و بتواند سپری باشد در برابر فشارهای نظام بر زیاده خواهیها و مطالبات فراقانونی اپوزوسیون.      
آنها در پناه هاشمی سالها در برابر اقدامات قانونی نظام ایستادند و حتی با وجود رفتارهای خلاف قانون و ساختار شکنانه نه تنها محاکمه نشدند بلکه فرصت طلبانه به چانه زنی و فشار مضاعف بر نظان روی آوردند و حتی خواستار آزادی دو سران فتنه کروبی و موسوی نیز شدند.      
امام با مرگ هاشمی حال باید بدون پناهگاه سیاسی بزرگی چون هاشمی باید در برابر نظام بایستند پاسخگو باشند. اما این اواخر دیگر هاشمی پیر و خسته دیگر    توان و انگیزه همراهی با آنان را نداشت. چرا که عملا از پیروزی در خبرگان مایوس شده بود و حتی در خلال سخنان خود نیز از شکست روحانی نیز سخن میگفت. متهم شدن مهدی هاشمی و فرار او به خارج از کشور،به زندان افتادن مهدی هاشمی ضربه سهمگینی بر شخصیت هاشمی بود.منتشر شدن تصاویر دیدار فائزه هاشمی با سران بهائی ضربه ای سخت تر بود که کسی آن را ندید اما از سخنان او پیدا بود. و پیشتر از آن نیز رد صلاحیت او برای ریاست جمهوری، تخریب شخصیت او در انتخابات کجلس شورای اسلامی به گونه ای که مجبور به انصراف شد.  و این اواخر نیز گریه های علنی اش در دیدارهای عمومی نشان میدهد هاشمی ان هاشمی سابق نیست و یاس و ناامیدی کاملا بر او مستولی شده است.  والبته اطرافیان هاشمی نیز پی به این حالت او برده بودند. لذا مرگ هاشمی برای آنها نه یک فقط تهدید که یک فرصت نیز می توانست باشد. فرصتی برای تجدید رهبری اپوزوسیون و جایگزینی نیرویی جوانتر و امیدوارتر.           
2. هاشمی در این چند سال اخیر با شکست جریان فتنه 88، هاشمی به ناگهان تغییر رویه داد و علیه نظام و رهبری مواضعی بی پرده و بی سابقه گرفت. از نامه سرگشاده او علیه رهبری حضور علنی فرزندانش در خیابانها و حمایت و سخنرانی علنی علیه نظام نشان داد که خاندان هاشمی به شدت به پیروزی کودتای 88 امیوار بودند و لذا تعارف و پرده پوشی را کنار گذاشتند و منویات و نیات خود را علنی بر زبان آوردند. اما جریان حوادث آنگونه که آنان می خواستند پیش نرفت و نظام مقتدرانه در برابر فتنه 88 ایستاد و نقشه کودتا با شکست مواجه شد. مهدی هاشمی به خارج از کشور و دقیقا به مهد نفاق و کودتا یعنی انگلیس فرار کرد و در حقیقت پناهنده شد. شکست کودتای 88 ضربه بزرگی به خاندان هاشمی بود چراکه روی اسب باخته شرط بندی کرده بودند و حالا که کودتا شکست خورده است برای حفظ آبرو باید از مهدی هاشمی حمایت کنند.  نتیجه آن شد که اکبر هاشمی با وجود ضربه سخت روحی که از این ماجرا خورد و بیگدار به آب زد مجبور شد پسر فتنه گرش را از ایران فراری دهد دقیقا همان اتفاقی که برای ضد انقلاب و منافقین افتاد. و بدتر از آن این بود که باید مهدی را برای مجازات به همان نظامی تحویل بدهد که برایش مبارزه کرده است! اما کمتر کسی بود که به راز اشکهای گاه و بی گاه هاشمی شکست خورده امروز و امیر کبیر و سردار سازندگی دیروز را پی ببرد. پشت این اشکها دنیایی ندامت و پشیمانی بود از اقداماتی که به پایش نوشته شد و او باید بار سنگین این اتهامات را تا آخر عمر تحمل کند . به روی خود نیاورد.           

3. شاید بدترین ضربه روحی که بر هاشمی وارد شد و آن را باید تیر خلاص بر شخصیت فرسوده و فروریخته هاشمی دانست که رهبری او را خائن خطاب کرد. شاید هاشمی در باورش نیز نمی گنجید که رهبری در برابر او اینگونه بایستد. این خامنه ای آن خامنه ای سابق نیست و حال که می بیند بیت هاشمی و اتاق خلوت او تبدیل به تربیون سخنان ضد انقلابی و ساختار شکنانه شده است تعارف را کنار گذاشته است و لازم است اینبار اقتدار خویش را عریانتر به یار دیرین خویش نشان دهد.         
4. بسیاری تلاش کردند تا مرگ هاشمی را به گردن نظام بیاندازند اما چرا کسی نوک پیکام اتهام را متوجه دوستان، نزدیکان، اطرافیان و همفکران هاشمی نکرد؟ چرا کسی نگفت که همانها که قصد داشتند محمد خاتمی، یا فائزه هاشمی بهانه ای را ترور کنند به همان راحتی می توانستند همان اقدام را درباره هاشمی هم انجام دهند؟ چه کسی بهتر از هاشمی؟ و چه کسی هم شک خواهد کرد که او را نزدیکان هاشمی و اطرافیانش کشته اند( اینجا صرفا طرح مسئله می کنیم و ادعایی نداریم)؟ حال که عده ای به دنبال متهم کردن نظام هستند بهتر نیست این بهانه آنقدر قوی باشد که بتوان آن را بدون سند و مدرک به پای نظام نوشت همانگونه که دروغ بزرگ تقلب انتخابات 88 را هنوز که هنوزه نتوانستند اثبات کنند و دریغ از یک سند و مدرک. وقتی جو جامعه ملتهب شود و افکار عمومی از هر طرف با انواع شایعات و اخبار کذب و دو پهلو آشفته شود چه کسی دنبال صحت و سقم و راستی آزمایی تک تک خبرها و شایعات خواهد بود؟             
آیا نباید پرسید ارتباط هاشمی با گروه ها و جریانهای خارج از خانواده با کمک اطرافیان خصوصا فرزندان هاشمی مدیریت و کنترل میشد و لذا نباید پرسید علت برخی کدورتها و مواضع بی سابقه و عجیب هاشمی علیه نظام و رهبری را باید زیر سر خانواده و اطرافیان هاشمی یاشد؟ چرا کسی آنان را متهم به کوتاهی در مرگ هاشمی نمیکند و همه اتهامات متوجه نظام و انقلاب میشود؟  
اتفاقی که دقیقا برای منتظری و مهدی هاشمی افتاد و کودتاها و توطئه ها علیه نظام دقیقا از داخل بیت منتظری اتفاق افتاد و در پوشش نام او و دست آخر نیز این اقدامات خودسرانه و لجام گسیخته دامن خود منتظری را نیز گرفت هر چند بعید به نظر میرسد اکبر هاشمی به اندازه منتظری ساده لوح باشد اما نباید پرسید ممکن است کسانی از درون این خانواده به اختلافات رهبری و اکبر هاشمی دامن میزدند تا بتوانند از فاصله ایجاد شده خود نیز بهره  گیرند؟        
حال که دیگر حنای هاشمی نزد رهبری رنگی ندارد و اعتبار او نزد رهبری بیش از پیش خدشه دار شده است و هاشمی نیز دیگر تن به برخی مسائل نداد(شاید می توانست مواضعی بسیار بدتر از آنچه هست نیز بگیرد و حتی رهبری را بیشتر از این نیز در تنگنا بگذارد اما نخواست البته تدبیر و درایت رهبری را هم در مدیریت این اختلافات و کم کردن دامنه آن نیز نباید از نظر دور داشت) شاید در نظر برخی نزدیکان و اطرافیان و برخی مرتبطین با هاشمی بهترین بهانه برای مقابله با نظام و ایجاد آشوبی جدید حذف بی سرو صدای اوست( البته شاید) و یا تسهیل کردن این اقدام . بهتر نیست حال که اکبر هاشمی رفسنجانی از دنیا رفته است و هنوز کفن او خشک نشده است و تبعا عده ای می خواهند حتی از جنازه او نیز بهره برداری سیاسی کنند بیائیم چند کار اساسی انجام دهیم:         
1. نظام به عنوان نماینده مدعی العموم فرضیه قتل هاشمی را پیگری قضائی و اطلاعاتی کند تا پرونده این اتهام و شبه یکبار برای همیشه بسته شود و البته دهانهایی نیز...تا سیه روی شود هر که در او غش باشد      
2.  چنانچه درستی این فرضیه اثبات شود یکبار برای همیشه ریشه ها و جریانهای این توطئه ها برای همیشه بر چیده شود تا دیگر کسی به خود اجازه لجن پراکنی علیه نظام ندهد.      
            
    

بسم الله الرحمن الرحیم

مجلس شورای اسلامی و تصمیمی غیر اسلامی!

بر کسی پوشیده نیست که اسلام در جمهوری اسلامی ستون اصلی مشروعیت این نظام است. جمهوریت ( درست یا غلط) در نوشتار مقدم بر اسلامیت آمده اما در اسلام مشروعیت حاکمیت حاکم و رهبر نه از طرف مردم که از طرف خداست و مقبولیت از طرف مردم. وجودش و بقائش از طرف شرع مقدس و استمرارش مشروط به مقبولیت مردمی است. مقبولیت لازمه استمرار است نه حدوث و وجود جایگاه ولایت فقیه. لذا اینجاست که تفاوت جایگاه رهبری با سایر قوا مشخص میشود. در راس هرم نظام جمهوری اسلامی ولی فقیه به عنوان نائب عام امام معصوم و در زمان غیبت کبری وظیفه هدایت و راهبری جامعه اسلامی را بر عهده دارد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز بر این امر تاکید شده و لذا رهبری هر چند در قانون شرح وظایفش ذکر شده اما جایگاه رهبری و وظیفه رهبر را نه مردم و نه قانون گذار که خداوند تعیین کرده است. هر چند به نظر میرسد واگذاری برخی اختیارات ولی فقیه بر اساس قانون به برخی نهادهای ذیل حاکمیت ولایت فقیه این شبه را بوجود آورده که در نظام تفکیک قوا صورت گرفته و لذا مسئولین به خاطر همین ضعف در شیوه تلیف مفاد قانون از  اطاعت در حیطه حاکمیت در نظام ولایی تمرد میکنند و حتی تلاش میکنند سایر قوا را به نوعی استقلال در عمل  نیز برسانند.  چنانچه در مجلس و دولت فعلی نیز مواضع و عملکرد برخی نمایندگان و مسئولین دولتی اثبات بر این ادعاست.

قوه مقننه و قوه مجریه و قوه قضائیه و ...سایر قوای حکومتی هر چند بر اساس قانون شرح وظایفی دارند و به ظاهر استقلال در عمل دارند ولی به چند دلیل این استقلال استقلالی ذاتی نیست بلکه در ذیل حاکمیت کلی ولایت فقیه بر همه ارکان نظام تعریف شده و این مطلب در عنوان ولی فقیه متجلی است. ولایت ولی فقیه نه از باب حاکمیتی تشریفاتی؛ محدود جزئی و عرضی بلکه از باب حاکمیت ولی و سرپرست امام بر ماموم است. این حاکمیت کلی و طولی است و در همه ساختارها، مناصب، قوانین، ...جاری و ساری و نافذ است و حتی نیازمند تصویب این اختیارات در مجالس حکومتی نیست. مقام معظم رهبری بر طبق سیره حکیمانه خود به ندرت از حکم حکومتی استفاده کرده اند و یا با ادبیاتی نرم و ملایم مقصود خود را به مسئولین رسانده اند چرا که فرمانده بودن برای مجموعه ای لازمه اش وجود افرادی فرمان پذیر است لذا رهبری هیچگاه حکم حکومتی خویش را مانند اجداد طاهرینش و به دلیل عدم مقبولیت جایگاه رهبری در میانه مسئولین ( و نه مردم) به مرحله تهدید و ارعاب و وقوه قهریه نرسیده. با این وجود باز هم رهبری را متهم به دخالت در حوضه اختیارات دیگر قوا میکنند و با زبان بی زبانی دیکتاتوری!!! چگونه ممکن است کسی در حوضه کلان حاکمیتی و بر مسئولین قوای تحت امرش امر و نهی نکند و در کار آنها دخالت نکند؟! در غیر اینصورت ولایت امر تامه ولی فقیه زیر سوال خواهد رفت. چگونه می توان هم نمک بود و هم شور نبود؟ شوری ذاتی نمک است.

حاکمیت ولی فقیه بر کشور اسلامی بر اساس موازین شرع و اسلام تعریف شده و لذا اختیارات و جایگاه رهبری از همه قوا حتی دولت و مجلس فراتر است و هیچ قوه و نهادی نمیتواند آن را محدود کند. از طرفی اگر برخی مسئولین تلاش میکنند تا با سوء استفاده از ضعف قانون و سیاسی کاری خود را از زیر چتر نفوذ و اختیارات رهبری بیرون بیاورند! باید گفت: رهبری اهل مسامحه و مداراست اما این بدین معنا نیست که احیانانا چیزی از اختیارات و حوضه نفوذ رهبری کم شده و یا جایگاه قوا از رهبری مستقل شده و یا بالاتر رفته. یا این توهم بوجود بیاید که به پشتوانه مقبولیت و محبوبیت مردمی میتوانند در برابر رهبری بایستند.

این تنها بخش کوچکی از مسئله است اما اصل مسئله این است که حتی اگر این دوستان به خاطر خلاء قانونی و ضعف مجریان قانون، نخواهند زیر بار مشروعیت و اسلامیت نظام و رهبری بروند با مشکل بزرگتری مواجه هستند و آن اینکه اولا: بر خلاف سایر قوا، رهبری طول مدت مسئولیتش نامحدود است و هر چند سال یکبار تغییر نمیکند چرا که با رای مستقیم مردم انتخاب نمی شود و لذا اینها یادشان میرود که حضور رهبری بر مسند حکومت از ثبات و دوام بیشتری برخوردار است و اشراف رهبری بر مسائل به خاطر حیطه اختیارات و وظایف بسیار فراتر از دوره کوتاه مسئولیت برخی است. لذا فردیکه چهار سال بر مسند دولت یا مجلس تکیه میزنند تصور نکند میتواند در عرض 4 سال یا بیشتر با رهبری به مقابله برخیزد. چراکه رهبری به خاطر پایداری و استقامت در پاسداری از شان و جایگاه رهبری و نظام و هم در جایگاه رهبری اش و هم در دل مردم ثباتی تزلزل ناپذیر دارد دوما: بر فرض که این دوستان از اختیارات خود سوء استفاده کنند و از وظایف خود تمرد کنند این دلیل نمی شود که آنها میتوانند از ابزارهای و اختیارات رهبری هم برخوردار باشند.

رهبری فرمانده کل قواست و همه نیروهای مسلح تحت امر رهبری هستند لذا آنان با همه دست اندازیهایی که در کشور میکنند در یک نقطه متوقف میشوند و آن هم نداشتن قوه قهریه نیروهای مسلح است. به همین دلیل تنها راهی که در پیش دارند و در پیش گرفته اند نفوذ در مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری است تا با سوء استفاده از اختیارات این نهادهای قانونی بتوانند این ابزارهای قانونی و طبیعی رهبری را از او سلب کنند و زمینه را برای تشرفاتی کردن جایگاه نهاد ولایت فقیه فراهم آورند. لذا شایسته و بایسته است با توجه به  این توطئه و کودتای خاموش و خزنده ( که البته در برخی موارد همچون مجلس شورای اسلامی تا حدودی موفق شده اند)  دلسوزان نظام و انقلاب برای جلو گیری نفوذ بیشتر ا قدامات عاجلی را در دستور کار خویش قرار دهند.  که از جمله این موارد می توان به برنامه ریزی برای حضور متحد و منسجم نمایندگان حزب اللهی و انقلابی در مجالس شورا و خبرگان اشاره کرد  هم چنین تجدید نظر در قوانین این دو شوراست تا از حضور افراد منفعل و یا سست عنصر و فرصت طلب جلو گیری گردد.    

دشمن، پشت دروازه ها

ولایتشان سالها محاصره بود
محاصره ای سخت
حرامیها بارها حمله کرده بودند ولی ...
راهی به داخل حصار شهر نیافته بودند
مردم در تنگنا بودند
آنها در تحریم، آداب زندگی در سختی را آموخته بودند ولی خود را نباخته بودند
میر علی، بزرگ و ریش سفید ولایت، مدام فریاد میزد:
آی مرد!
مبادا که خوابتان برد
که دشمن سخت بیدار است
«دشمن را از دور باید دید»
ناگاه یکی که تازه وارد شهر شده بود از کنار دروازه شهر  فریاد زد:
آهای مردم!
پشت دروازه های شهرتان، دشمنی سخت جرار و عظیم خیمه زده
آمده اند تا چون سیلی بنیان کن بر سرتان خراب شوند 
رحم و مروت هم ندارند
من آن بیرون بودم
آنها را از نزدیک دیدم
آماده اند 
تا بن دندان مسلح
برای در هم کوبیدن هستی شما 
اما...
پیام صلحی هم داشتند با تحفه ای بزرگ
از دوستی می گفتند
دروازه ها را باز کنید تا ببینیم چه آورده اند و چه می خواهند 
بگذارید کمی گفتگو کنیم
البته اگر آداب گفتگو را بلد باشید!
شاید دل سختشان نرم شود
اگر بخواهید من با زبان آنها آشناترم
عده ای خود را باختند
عده ای هم طمع کردند در تحفه لذیذ دشمن
اما عده زیادی هم "پایداری" کردند... 
جدال سختی درگفت
مردم دو دسته شدند
طرفدار میرعلی و طرفدارن تازه وارد
از آن میان یکی سنگی به سمت میرعلی پرت کرد
سنگ نخورد
اما به غیرت طرفدارنش برخورد
کار به زد و خورد کشید...
آن تازه وارد
از فرصت استفاده کرد و دروازه را باز کرد...

یکی از مشکلات حال حاضر جهان اسلام خصوصا تشیع امید بستن به امور خیالی و ایجاد امید واهی است. دل بستن اموری ظنی و غیر معتبر و با اتکاء به تفاسیر غیر علمی و غیر دقیق و گاه همراه با تحمیل ذوقیات و نظریات غیرکارشناسی و خرافی مسبب آسیب های جدی زیادی در جامعه مذهبی شیعه شده است. مهدویت حق است. غیبت و ظهور حق است. اینها پایه های اعتقادی و اساس تشیع است. اما عجله کردن برای  نشان دادن نقطه امید رهائی بخش سبب شده تا ناخواسته به دامن ضدیت با مهدویت بیافتیم و همین پایه های محکم و مستحکم را به دست خود نابود کنیم. تاریخ شیعه قرنهاست شاهد این چنین رفتارهای نادرست و همراه با کج سلیقگی و انحراف بوده و همین زمینه را برای تزلزل در ایمان عوام مردم و سوء استفاده عده ای شیاد و فرصت طلب را فراهم آورد. راستی چرا در هر مزینه ای حتی برای خریدن کوچکترین و کم اهمیت ترین  لوازم زندگی با کارشناس و متخصص مراجعه می کنیم اما چه شده است که این روزها همه خبره و کارشناس مهدویت و روایت شناس شده اند؟! آیا مهدویت آنقدر کم اهمیت است که آن را فدای احساسات و کج فهمی و جهالت خود کنیم؟

این مصداق تضعیف و تخریب دین و باورهای مسلم دینی نیست؟ این روزها با گسترش اینترنت و شبکه های رنگارنگ اجتماعی و ارتباطی و ...هر روز شاهد بروز و ظهور صفحات مختلف اینترنتی در گوشه کنار دنیا هستیم که خود را تریبون جریان تشیع و داعیه دار و سخنگوی دین فرض میکنند بدون اینکه کسی برای کنترل و نظارت کارشناسی برا این پدیده جهانی باشند. وزارت بهداشت متولی کنترل بهداشت بودن مواد غذایی و خوراکی است. وزارت صنایع متولی نظارت و کنترل بر استاندارد بودن محصول صنعتی و....حال باید دید چرا امور مذهبی و دینی خصوصا در مباحث تخصصی و کارشناسی از یک جریان مستمر و قاعده مند نظارت و کنترل و ارشاد در فضای مجازی نیست؟ هر چند حوزه های علمیه متولی اصلی هستند اما این امر نیازمند دخالت تشکیلاتی و قانونی و با حمایت نهادهای قانونی است و الا این حضور تشریفاتی و ارشادی (هر چند لازم و ضروری است) نمی تواند از پیدایش و گسترش اظهار نظرهای جریان ساز و مخرب در حوزه دین جلو گیری کند.
برای روشن تر شدن عمق خطر در بحث مهدویت می توان به جریان تطبیق گاه و بی گاه علائم  و مقدمات ظهور بر اشخاص نام برد. یکی از این موارد مربوط به چند سال پیش و تطبیق شعیب ابن صالح بر احمدی نژاد و جریانی بود که در قم اغاز شد و حساسیت های بسیاری ایجاد کرد و دامنه آن رو به گسترش نهاد که با اقدام به موقع مسئولین و نقد عالمانه اساتید حوزه علمیه قم داستان ختم به خیر شد. اما گویا هنوز برای عده ای این بحث تطبیق و کشف  و معرفی یاران امام زمان (ع)! هنوز ادامه دارد و این روزها باز هم عده ای می خواهند آن را به شخصیت دیگر ایرانی یعنی سردار سلیمانی تطبیق کنند! ارزش و جایگاه والای این سردار بزرگ و شجاع سپاه اسلام و محبوبیت بی مثال وی در میان مردم ایران و حتی منطقه و جهان جای هیچ تردیدی ندارد اما ایا باز هم باید منتظر سوء استفاده دیگری از آن دست باشیم؟

کسانی  از روی دغدغه های مذهبی و یا دلایل دیگر به دنبال تطبیق علائم ظهور هستند ایا به عواقب مخرب این دست اقدامات خود سرانه اندیشیده اند؟ ایا می دانند در کشور عراق و ایران پیش از این و در حال حاضر تعدادی مدعی ظهور کرده اند وبرای خود عده و عده ساخته اند و همانها هم به دنبال تطبیق هستند؟ چرا در حالیکه سردار عزیز، سلیمانی در منطقه برای خاتمه دادن به بحران ویرانگر داعش در حال تلاش هستند و نیاز دارند تا با آرامش خاطر و تمرکز به انجام این مسئولیت خطیر و حساس هستند زمینه را برای حاشیه درست کردن برای وی باشیم؟ چنانچه جدیدا برخی سایتها و خبرگزاریهای خارجی شایعه کاندیداتوری سردار سلیمانی برای ریاست جمهوری را مطرح کردند تا تلاش های مخلصانه و مجاهدانه وی را به سمت و سوی دیگری ببرند و وی را در اذهان مردم منطقه در حد یک فرد سیاسی و حزبی پائین بیاورند. در پایان بخشی از مصاحبه علامه کورانی را درباره علائم ظهور و بحث تطبیق را می آورم تا آب پاکی روی دستان دوستانی بریزم که ناخواسته آب آسیاب دشمن می ریزند:

 آیت‌الله علی کورانی با اشاره به تحولات سوریه، به تحلیل وقایع این کشور و وضعیت آن در آخرالزمان پرداخت و گفت: تحولات فعلی سوریه را نمی‌توان با علائم قطعی ظهور منطبق دانست، زیرا در روایات علائمی ذکر شده که در حال حاضر به وقوع نپیوسته است./سفیانی بعد از خلأ سیاسی در عربستان خروج خواهد کرد و چون وهابیون عربستان تحمل جنگ را ندارند برخی به اروپا می‌روند و عده‌ای نیز به دمشق به سفیانی می‌پیوندند.

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز»، " ترکی بن بندر بن محمد بن عبدالرحمن" شاهزاده مخالف سعودی که در حال حاضر در پایتخت فرانسه به سر می برد در جلسات هفتگی خود با حضور تعدادی از روشنفکران، روزنامه نگاران و سیاستمداران عرب اطلاعات  مهمی به خصوص در مورد تلاش های ضد شیعی آل را افشا نمود.

ترکی بن بندر در اظهاراتی گفت:مسلمان شیعی بهتر از مسلمان سلفی است زیرا مسلمان شیعی با زیارت حسین (علیه السلام) تقرب به خداوند را می طلبد اما مسلمان سلفی با اعمال خود تقرب به شیطان را، علی رغم اینکه ادعا می کند قصد نزدیک شدن به خدا را دارد. شیعه کار حرامی که اسلام از آن نهی کرده یعنی قتل نفس را انجام نمی دهد کاری که سلفی به راحتی آن را مرتکب می شود. من نیز از سوی برخی از به ظاهر علمای سعودی تکفیر شده ام زیرا من از پادشاه انتقاد و رهبری اش را رد کره ام در حالی که این حق شخصی و قانونی من است.

وی در سخنی که برای اولین بار است افشا می شود می گوید: زمانی که در وزارت کشور و در اطلاعات سعودی مشغول بودم شعبه ای خاص به نام "شعبه روافض" وجود داشت بودجه این گروه به اندازه بودجه تونس، اردن و یمن بود از جمله وظایف این شعبه اجرای توطئه هایی علیه شیعه و بدنام کردن و بد جلوه دادن آنها از طریق کتاب های جعلی پر از دروغ و تقلب جهت پخش آنها در ایام حج در میان حجاج بود تا به این وسیله حجاج را به قتل شیعه تحریک کنند.


وی می افزاید در همان زمان اشتغالم در اطلاعات، سعودی یک روحانی نمای شیعی رابه خدمت گرفته بود وی از برجسته ترین افراد اطلاعات سعودی بود و فقط یکبار هفت میلیون دلار برای بازگشایی یک شبکه، مجله و رادیو خاص از سعودی دریافت کرد در مقابل این پشتیبانی ها سعودی از وی خواسته بود اوامرش را اجرا کند از جمله اینکه به مردم بگوید زوار حسین (علیه السلام) سگ هستند و خلفای اسلامی در حادثه شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) نقشی نداشته اند ؛عزاداری های حسینی از بدعت های فارس و هند است، آیه " لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُکَارَى?" در حق حضرت علی (علیه السلام) نازل شده و اینکه عبارت "اشهدُ ان علیاً ولی الله" باید از اذان برداشته شود.

پس از وفات این روحانی ، سعودی روحانی نماهای دیگری را به خدمت گرفت برخی از آنها در حال حاضر در عراق هستند و از طریق واسطه گری افسر سابق اطلاعات عراق جذب شده اند از جمله این افراد می توان از الصرخی، الحسنی و و... نام برد کسانی که میلیون ها دلار از سعودی دریافت می کنند اما ثمری نخواهند داشت زیرا این افراد در نزد شیعه مهره سوخته هستند و به غیر از عده اتی ساده لوح کسی از آنها پیروی نمی کند.

 ترکی بن بندر در خاتمه افزود: من به زودی تابعیت فرانسه را می گیرم و پس از آن برای نمایندگی پارلمان کاندید می شوم ، سعودی کشوری عقب مانده است و در عصر حجر زندگی می کند و گروهی بر آن حاکمند که بیست و چهارساعت شبانه روز البته به جز اوقات نماز ، خمر می نوشند و اموال ملت را می دزدند و گاهی به پای رقاصه ها و گاهی به پای قطع کنندگان سرهای بی گناهان می ریزند.