جگر شیر نداری سفر عشق مرو!

پرچم، پیشانی بند، انگشتر، چفیه، بی‌سیم روی کولش، خیلی بانمک شده بود.

گفتم: چیه خودتو مثل علم درست کردی؟ می‌دادی پشت لباست هم برات بنویسن!

پشت لباسش را نشان داد: جگر شیر نداری سفر عشق مرو

گفتم: به هر حال اصرار بیخود نکن. بی‌سیم‌چی لازم دارم. ولی تو رو نمی‌برم، هم سنت کمه و هم برادرت شهید شده.

دستش را گذاشت روی کاپوت تویوتا و گفت: باشه، نمیام. ولی فردای قیامت شکایتت را به فاطمه زهرا می‌کنم، می‌تونی جواب بدی؟

گفتم: برو سوار شو...چند روز بعد، در پایان عملیات، پرسیدم: بی‌سیم‌چی کجاست؟

بچه‌ها گفتند: نمی‌دونیم کجاست! نیست.

به شوخی گفتم: بچه ست گم میشه؟ حالا بگردیم تا پیداش کنیم.

بعد از عملیات داشتیم شهدا را جمع می‌کردیم. بعضی‌ها فقط یک گلوله یا ترکش ریز خورده بودند. یکی هم بود که ترکش سرش را برده بود.

برش گرداندم، پشت لباس را دیدم:

جگر شیر نداری سفر عشق مرو... 

 منبع: هفته نامه تخصصی ولایت، ایثار، شهادت : حیات طیبه

امدادگر

جبهه که آمد ، گفتند بچه است ، بهتره امدادگر بشه ...

هر کس می افتاد ، داد می زد : امدادگر ... امدادگر

اگر هم خودش نمی توانست ، دیگرانی که اطرافش بودند ، داد می زدند :

امدادگر ... امدادگر ...

خمپاره منفجر شد ...

اینبار همین نوجوان امدادگر افتاد ...

رزمنده ها نمی دانستند چه کسی رو صدا بزنن !!!

ولی خودش گفت :

یا زهرا (س) ... یا زهرا (س) ...

 
بسم الله الرحمن الرحیم

«... البته اجرای سیاست کنترل جمعیت در اوایل دهه هفتاد کار صحیحی بود اما ادامه آن از اواسط دهه هفتاد اشتباه بود و مسئولین کشور و از جمله رهبری در این اشتباه سهیم هستند و باید از خداوند طلب عفو کنند.»
سفر مقام معظم رهبری به  مشهد مقدس حاوی نکات برجسته‌ و ارزشمندیست که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت وباید در رسانه‌های حزب‌اللهی و طرفدار نظام به جوانب و آثار پر برکت آن بیش از پیش پرداخته شود. اما آنچه که بیش از همه در بیانات ایشان جلب توجه کرد و به علاقه و ارادت همه‌گان نسبت به ایشان افزود اعتراف به اشتباه بودن بعضی سیاست‌های گذشته و طلب بخشش از خداوند است. هر چند به نظر می‌رسد ایشان متواضعانه اشتباه سایر مسئولین و عملکردشان را(به دلیل وجهه حزب‌اللهی و انقلابی بودنشان) به جان خریدند و خود را نیز به گونه‌ای مسئول دانستند اما این نوع بیان اشتباه از طرف شخص اول نظام دارای پیامهایی مهمی بود( خصوصا برای خواص و مسئولین رده بالا و مدیران ارشد نظام و....) که باید در این باره به تفصیل بحث و بررسی صورت گیرد و به عمق مسئله و اهمیت آن هر چه بیشتر پرداخته شود.

1. این نوع سیره و روش جز از فردی فقیه، مدیر، مدبر، شجاع، اسلام شناس، ...و از همه مهمتر متقی، وارسته و پرهیزگار ساخته نیست! از بزرگان اخلاقی و فقهای تراز اول جهان تشیع بارها خوانده و یا شنیده‌ایم که در برابر پاسخ سوالی که نمی‌دانستند با صدای بلند می‌گفتند: نمی‌دانم. گاهی بزرگی مقام و رتبه و جایگاه اجتماعی و سیاسی فرد موجب می‌شود تا وی برای حفظ وجهه خویش از پذیرفتن نقاط ضعف و اشتباه خویش طفره بروند اما با رفتار مقام معظم رهبری به سایر مسئولین این پیام سر بسته ارسال شد که: مصالح نظام بالاتر و مهمتر از مصالح اشخاص است ولو اینکه محافظت و صیانت منجر به خطر افتادن آبروی افراد هم بشود( که البته نمی‌شود و نشد) خریدن آبروی نظام اولی و ارجح بر آبروی اشخاص است.

2. ایشان در برابر سخنان، تعابیر، و اوصاف مبالغه آمیز به سیره عملی و غیر مستقیم روی آوردند و نشان دادند که در عین حالیکه باید جلوی گسترش فرهنگ تمجید و مبالغه گویی اغراق آمیز گرفته شود و به دوستداران رهبری هم این پیام را دادند که ایشان معصوم نیستند و اهتمال بروز خطا و سهو از طرف ایشان وجود دارد( هر چند ایشان کم خطا ترین و پاکترین مسئول نظام بعد از امام خمینی(ره) تا کنون بوده‌اند و هستند) لذا نباید با بعضیافراط گری ها در سخن و یا تملق گویی های بی جا بهانه به دست معاند و مغرض داد تا خوراک تبلیغاتی دست رسانه‌های دشمنان بی‌شمار ایشان داد.

3. شجاعت بی‌نظیر ایشان چه در دوران دفاع مقدس و حضور ایشان در خط مقدم مقاومت دلیرانه ملت قهرمان پرور ایران در برابر سیل دشمنان تا بن دندان مسلح و چه در عرصه‌های مدیریتی، سیاسی و اجتماعی و فرهنگی نشان از لیاقت تام و تمام ایشان برای حضور در این جایگاه رفیع دارد. همچنین نشان از انتخاب هوشمندان ایشان توسط امام و خبرگان و مردم دارد. حال فهمیدیم با وجود حضور رهبری چنین فرزانه‌ در پست سکان رهبری کشتی معظم انقلاب نباید هیچ ابایی از تهدیدهای پوشالی دشمنان به خود راه دهیم.
داشتن عنوان و مدال شجاعت و قهرمانی تنها به حضور در عرصه‌های ورزش قهرانی یا جنگ و نبرد نیست( که آن هم جای خود دارد) بلکه قدرت و برتری روحی واقعی افراد در عرصه‌های خطیر نفسانی و توطئه شیطان برای اغوای او و جدا کردنش از مسیر اخلاق است.
رهبر معظم انقلاب را باید قهرمان اول عرصه مدیریت و سیاست و اخلاق دانست و الگویی واقعی و عملی برای سایر مدیران و مسئولین. رفتار ایشان را در مثل باید به حرکت تاریخی و ماندگار پوریای ولی دانست که جوانمردانه پا بر روی همه خواسته‌ها و خواهش‌های نفسانی و تعلقات دنیوی خویش گذاشت و خود را محبوب عالم و خاتم کرد. او مدال اصلی شجاعت را در میدان اخلاق با رساندن پشت نفس اماره به خاک دریافت کرد. 

4. پیام دیگر ایشان شاید برای مسئولین بالا دستی آن وزیر باشد که شاید دست از اشتباهات خود بردارد و به کوتاهیها و اشتباهات و قصور خویش در عرصه مدیریتی کشور متواضعانه و در برابر پیشگاه ملت و خدای متعال اعتراف کند.
اینکه کسی تنها با این پشتوانه که خدماتی برای نظام انجام داده است، از پاسخگویی و یا حداقل عذرخواهی فرار کند عذر بدتر از گناه است چرا که خدمات و ایثارگریهای مقام معظم رهبری چه در قبل از انقلاب چه در بعد از انقلاب بر کسی پوشیده نیست با اینهمه در برابر کاستیها , اشتباهات و ضعفهای احتمالی هوشمندانه و وقت شناسانه عکس العمل نشان می‌دهند حتی اگر این اشتباه به گونه‌ای غیر مستقیم به ایشان ارتباط پیدا کند.
5. ایشان با این سیره وسلوک نشان دادند که با مردم ارتباطی نه همچون شاهان و سلاطین و روسای جمهور سایر کشورها بلکه همانند یک رهبر مردمی و الهی رفتار می‌کنند و مردم را ولی نعمت و صاحبان اصلی این نظام و انقلاب می‌دانند و لذا مردم را محرم راز خود می‌دانند و حاضر نیستند چیزی را از مردم مخفی نگه دارند.
ایشان ثابت کردند که رهبری مردمی هستند و در برابر خدا و مردم احساس مسئولیت کرده و هر لحظه نشان دادند که اعتماد ویژه و اصلیشان بعد از خداوند متعال به مردم  و با صداقت هر چه تمام با مردم خویش درد دل می‌کنند و برای حفظ این اعتماد و نگاه مثبت و امیدوارانه به مسئولین و نظام از هیچ تلاشی فروگذار نیستند. چنانچه نمونه همین اعتماد را باید در خطبه تاریخی‌شان ;i پس از فتنه 88 و در نماز جمعه تهران ایراد کردند و با خطاب قرار دادن امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و مردم آنان را در عمل حامیان واقعی انقلاب دانستند نه بعضی خواص! 

5. در پایان ممکن است بعضی از کارشناسان یا مردان اهل سیاست شاید به این نوع شیوه عمل رهبری در نحوه تعامل با مردم عنوان "دیپلماسی عمومی" بدهند، عین همان اشتباهی که بعضی درباره امام خمینی (ره) مرتکب شدند و دلیل مقبولیت و محبوبیت ایشان را شخصیت "کارزیماتیک" ایشان دانستند اما این نوع تعابیر که در عرف کوته بینانه و مادی جهان سیاست‌مدارن غربی رایج است جایگاهی در ایران اسلامی ندارد چرا که بسیاری از این تعابیر برخواسته از جهان بینی و ایدئولوژی سکولار و این جهانی غرب است.
کاربرد این واژگان شاید در جهان غرب محملی داشته باشد اما کار برد این اصطلاحات در فرهنگ کشورهایی نظیر ایران با پشتوانه غنی تمدنی اسلامی‌اش پایین آوردن و حتی تحریف و تحقیر چنین مفاهیم اسلامی و شرقی و کاستن از بار معنایی آن است چنانچه درباره عملیات عزت‌مندانه و مقدس شهادت طلبی، تعابیری چون (البته به غلط یا به عمد) عملیات انتحاری یا کامی کازه به کار می‌برند!
سابقه و عقبه فکری این نوع منش سیاسی در سیره مقام معظم رهبری را باید در تاریخ پر افتخار امامت و ولایت جستجو کرد و لاغیر.   

بسم الله الرحمن الرحیم

اولین باری که خلفا به نام خود سکه زدند فکر نمی‌کردند که وقتی سرنوشت خود را به سیم و زر بی اعتبار دنیا پیوند می‌زنند، دوران طلایی سکه‌های بخت و اقبالشان هم به زودی پشت تلی از فتنه و بلا  غروب خواهد کرد.   
اگر سکه‌های طلا، قایق نجات بخش مطمئنی از دریای پر تلاطم زندگی دنیا بود امروز باید نام قارون و فروعون را در جایگاه دائمی اولین و آخرین کتاب رکورد داران پول و سکه ثبت می‌کردند، بلکه بالاتر امروز باید متراژ ساحل خوشبختی‌شان به وسعت کل جهان ارزیابی می‌شد.      
 اگر کشتی نجات دنیا با لنگرهایی از طلای 24 عیار بیمه شده بود، امروز قارون و فرعون را باید مالک تخت عزت و سلطنت دنیا می‌دیدیم نه زمین‌گیر خاک ذلت!
پس چه بر سرمان آمده که فکر می‌کنیم ارزش و اعتبار انسانها را باید با سکه طلا سنجید؟
چرا سرنوشت جوانانمان را به وزن سکه‌های طلا گره زده‌ایم و آنقدر این بها را سنگین کرده‌ایم که با هر موجی که از اقتصاد وال استریت و بنگاههای اقتصادی غرب بلند میشود این لنگر سنگین طلاهای خوش بختی جوانانمان اولین و آخرین قربانی این سقوط است. ما نیز تماشاچی لحظه به لحظه غرق شدن تایتانیک پر تجمل آداب زندگی مدرن و پوچ  به اعماق دریای بی بازگشت اسارت زندان و دادگاهها و حکم جلب و قسط و وام‌های ربوی و غیر ربوی هستیم!        
گاهی کوههای یخ مشکلات را چنان ساخته‌ایم که آن را هیچ تدبیری نیست. آنقدر که بزگترین قهرمانان دنیا یارای مقاومت نیست و راهی فلاکت و بدبختی ندارند.
باور نمی‌کنید؟ ساعتی وقت بگذارید سری به دادگاههای و دادسراها و زندانهای کشور بزنید و غرق شدگان بی‌شمار اوج حماقت بشر را ببینید!   
چرا حماقت؟ آنقدر پایین آمده‌ایم که حاضریم فرزندانمان سالها در گوشه زندان برای فرسایش تدریجی و مرگ لحظات جوانی خود اشک حسرت بریزند اما نخواهیم ذره‌ای از عیار سکه‌های مهریه رقابت و حسادتمان پایین بیاییم!        
وقتی سکه‌های طلا ضامن خوشبختی و بدبختی ملتی شدند، این ارزش ریال و دلار است که طلا وسکه شخصیت و انسانیت ما را  ارزش‌گذاری می‌کنند!    
وقتی که به خیال خود خواستیم به نام آزادگان سکه بهار آزادی بزنیم نگو که با این سکه‌ها باد بهار کاشتیم و طوفان زمستانی تورم و وابستگی درو خواهیم کرد!       
سکه که آمد به بازار کار و کسب حلال و تلاش و زحمت شد دل آزار و همه رفتیم دنبال سرمایه‌گذار و سرمایه دار کار کمتر و سود بیشتر!      
 فکر کردیم که عنصر طلای سکه‌ها عیار عصر طلایی آزدگی آزادگان را بالاتر خواهد برد! تازه یادمان افتاد که عنصر طلا فلز است و فلزات گرانبها دست بازار و بازار دست سرمایه‌دار!  طناب بردگی انداختیم گردن جوان و بردیم بازار  برده‌‌گی و اسارت و حقارت اقتصاد دنیای بی‌رحم رقابت برای هر چه بیشتر بهتر!         
کاری که یهود را مبغوض عالم و آدم کرد و از آن روز که به دنبال کیمیاگری با اقتصاد بانکی و انباشت طلا و سکه بودند و می‌خواستند قدرت اول و برتر عالم باشند همان طلاها هم حکم تبعید آنها به وادی شقاوت و رذالت و بدبختی شد!  
لطفا سکه طلا را از عیار بیاندازید، شاید دوباره عیار آرامش دوباره به زندگی مردم باز گردد!

روایات

«لکلّ‏أمّة عجل، و عجل هذه الأمّة الدّینار و الدّرهم‏»(الحیاة؛ ج4؛ص164)
هر امّتى را گوساله‏اى (بتى) است، و گوساله (بت) این امّت دینار و درهم است»

«إنّ أوّل ما ضرب الدّینار و الدّرهم رفعهما إبلیس ثمّ وضعهما على جبهته، ثمّ قبّلهما و قال: «من أحبّکما فهو عبدی»(الحیاة؛ ج4؛ص164)
نخستین بار که سکه درهم و دینار زده شد، ابلیس آن دو را برداشت و بر پیشانى خود نهاد، سپس آنها را بوسید و گفت: «هر کس شما را دوست بدارد، بواقع بنده من است».

 «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ‏ صلى الله علیه و آله: إِنَ‏ الدِّینَارَ وَ الدِّرْهَمَ‏ أَهْلَکَا مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ، وَ هُمَا مُهْلِکَاکُمْ»  (اصول کافی؛ ج3؛ ص769)  
ترجمه: همانا این دینار و درهم، پیشیانتان را تباه نمود و همین دو تباه کننده شما نیز خواهد بود

وَ قَالَ الْحَسَنُ‏ وَ اللَّهِ مَا أَعَزَّ الدِّرْهَمَ أَحَدٌ إِلَّا أَذَلَّهُ اللَّهُ.(تنبیه الخواطر؛ ج1؛ ص157)
ترجمه: به خدا قسم هیچ کس از درهم(سکه نقره) برتری و بزرگی نجست مگر اینکه خداوند متعال ذلیل‌اش کرد

وَ قِیلَ‏ إِنَّ الدِّینَارَوَالدِّرْهَمَ‏ أَزِمَّةُ الْمُنَافِقِینَ یُقَادُوَن بِهَا إِلَى النَّارِ. (تنبیه الخواطر؛ ج1؛ ص157)
ترجمه: دینار و درهم( سکه ‌های طلا و نقره) افسار منافقین است که به وسیله آنها در جهنم به بند کشیده خواهند شد.

عَنْ عَلِیٍّ ع قَالَ: لَا تُغَالُوا بِمُهُورِالنِّسَاءِ فَتَکُونَ عَدَاوَةً. (وسائل الشیعة، ج‏21، ص: 253)
حضرت علی(علیه السلام) می‌فرمایند: مهر زنان را زیاد نکنید که موجب دشمنی خواهد شد

آیات بینات قرآن مجید 
  
وَلَوْلَا أَنْ یکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیهَا یظْهَرُونَ(الزخرف/33)
اگر (تمکن کفار از مواهب مادی) سبب نمی‌شد که همه مردم امت واحد (گمراهی) شوند، ما برای کسانی که به (خداوند) رحمان کافر می‌شدند خانه‌هایی قرار می‌دادیم با سقفهایی از نقره و نردبانهایی که از آن بالا روند

وَلِبُیوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَیهَا یتَّکِئُونَ(الزخرف/34)  
و برای خانه‌هایشان درها و تختهایی (زیبا و نقره‌ای) قرار می‌دادیم که بر آن تکیه کنند

 وَ زُخْرُفًا وَإِنْ کُلُّ ذَلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَالْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ(الزخرف/35)
و انواع زیورها؛ ولی تمام اینها بهره زندگی دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است!

بسم الله الرحمن الرحیم

کربلا منتظر ماست بیا تا برویم... 
در باغ شهادت را نبندید به ما بیچارگان زان سو نخندید....
 نوای با نوای آهنگران کاروان جبهه‌ها اگر امروز دیگر آن شور جبهه‌ها را نداشته باشد اما هنوز برای ما همان چهره‌ ماندگار، عرصه ایثار و جهاد و شهادت طلبی مردان و زنان این مرز و بوم است. هنوز هم مداحان جبهه‌های جنگ سخت سالهای گذشته، سرداران عرصه جنگ نرم امروزند، بدون راه انداختن قطار ریال‌های فرهنگی روی ریل حیف و میل بیت المال.
فرهنگ سازی می‌کنند بدون سوبسید و ارض و دلار ویژه. سرباز تربیت می‌کنند برای نظام و انقلاب در سنگر عرفان و حماسه مساجد و هیئتها بدون سمینار و همایش و کباب بره و حق ماموریت و هتل پنج ستاره و رستوران سلف سرویس و خاویار و...!      
 هنوز هم بهتراز هر مدیر فرهنگی فرهنگ سازترند و بی ساز و برگ ریاست و قدرت بدون رئیس و مرئوس بازی و تقدیم لوح تقدیر و سکه، کار فرهنگی انجام می‌دهند در حد جهانی!    
حاج منصور، حاج سعید و...امثالشان هر چند خاکریزهای مقابل حزب بعث را پشت سر گذاشته‌اند اما هنوز جبهه‌ حامیان داخلی و خارجی حزب بعث را در پیش رو دارند!          
هنوز طنین حماسی صدایشان ، آهنگ غم آلود نوحه هایشان ، سوز روضه‌هایشان بوی فراق حماسه و ایثار و شهادت روزگار جبهه دارد. البته نه برای همه ( همانان که با پستی و مقامی و مصلحت دمساز شدند و ساز مخالف سردادند...) نوای جا ماندگان از کاروانیان جهاد و شهادت هنوز هم برای دشمنان  آزار دهنده است.         
جبهه تمام شد اما هنوز فرهنگ پایداری اسلام ناب در برابر فرهنگ اسلام آمریکایی، پایگاهی مستحکم و جایگاهی بس رفیع در دلهاشان دارد. این فرهنگ اسلام ناب است که فریاد حاج سعید‌ها بلند کرده است، بر سر دزدان در لباس میش!   
اگردست مجازات مجریان کوتاه است پس باید زبان انتقاد( نه انتقام) هم باید بلندتر باشد تا شاید جایی برسد این فریاد!      
 گاهی تندی انتقاد آنقدر گزنده و تلخ است که حتی زبان طنز هم زهرش را نمی‌گیرد و چوپانهای دروغین را برای فرار از معرکه به معرکه گیری وا می‌دارد و اشک بر چشم و آه از سینه که: وا اسلاما! وا اخلاقا!  شخصیتی بی شخصیت شد! حیثیتی لکه دار شد! اما کسی نپرسید: چرا سینه‌ سپر کردگان دیروز انقلاب برابر سرب داغ دشمنان حالا چرا اینگونه باید از سینه داغدار و مجروح به جراحت خیانتها و نفاقها، فریادهای دردمندانه سر کشند و بخروشند؛ آنقدر بلند و اشکار که ( البته نه برای منافع این و آن نه، بلکه فریاد بر لکه دار شدن حیثیت انقلاب به دست نا اهلان نا محرمان) توهم بد اخلاقی و خشونت به جان عده‌ای بیافتد.
این خشم‌ها خشمی مقدس است و از سر درد مصادره شدن سرمایه‌های معنوی انقلاب به نفع تازه به دوران رسیدهای درد نکشیده و بی‌خیالی و بی‌تفاوتی عده‌ای! چرا نباید فریاد کشند چرا که آنقدر ضربت خنجر خیانت منافقین و معاندین آنقدر خود را به شاهرگ انقلاب می‌کوبد که چاره‌ای چز فریاد نیست.
اینان همانانی هستند که به استقبال تیر و ترکش دشمن می‌رفتند در ارزوی شهادت و حسرت آهی حتی نحیف را هم بر دل دشمنان گذاشتند!
                                                           اسیر و زخمی و بی دست و پا من                            رفیقان این‌چه سودا بود با من
تا صدایی بلند می‌شود عده‌ای به ظاهر دوست می‌روند سراغ تجزیه و تحلیل لحن و بلندی صدا و زشتی واژگان( که البته کسی موافق هتاکی و بی ادبی نیست) و دشمنان هم رفتند سراغ آب گل آلود و صید نهنگ!
 اما کسی نپرسید چرا مردان انقلاب اینگونه عابرو و حیثیت خود را بر کف دست گذاشته‌اند و فریاد از مظلومیت نظام و انقلاب سر ‌داده‌اند تا...در راه آرمانهای انقلاب هر چه پیش آید خوش آید! حاج منصورها و حاج سعیدها و... سالها در حج جبهه‌ها و در میان خاک و خون و ترکش خمپاره‌ها جمع می‌کردند پاره پارها، ثابت کردند که حجشان حج حسینی است و سکوتشان لبیک حسنی! اگر با سوز و اشک از انقلاب حسینی(علیه السلام) می‌گویند یعنی هنوز هم پای حسین در میان هست و شور و شعور انقلابی او. یعنی این انقلاب مُهر حسین بن علی علیه السلام بر جبینش خورده است.
اگر قرار است کسانی برای سکه‌های معاویه صفتان از صلح امام حسن علیه السلام هم سوء استفاده کنند، بدانند همان کسی که دستور به سکوت حسنی داده‌اند همان‌ها هم دستور به قیام حسینی هم داده‌اند. ساکتان فتنه اگر خیال می‌کنند با سکوتشان در برابر فتنه‌گران، دندان یزیدهای زمان را برای بریدن سر ارزشهای نظام تیزتر کرده‌اند بدانند، این انقلاب نه یک مختار که هزاران مختار برای انتقام خون شهیدان انقلاب حسینی خمینی(ره) در آستین دارد!         
اما چرا بحث نه چندان قدیمی حاج سعید:         
اگر حاج منصورها و حاج سعیدها زنده‌اند چون هنوز فرهنگ انقلاب و ایثار و شهادت زنده است. چون هنوز هم صدای نفس‌های مطهر مطهری‌ها در این سرزمین به گوش می‌رسد.          
فریادشان از جنس فریاد مطهریست و سکوتشان از جنس سکوت حکیمانه مطهریهاست!    
 اگر مطهری امام(ره) هم نیست، مطهری دیگری از یاران و یاوران همان مطهری، مصباح  نورانی حمایت از انقلاب و نظام را بر دوش کشیده است.      
 او ابوذر نیست اما ابوذر وار در سخت‌ترین شرایط و در اوج تنهایی و مظلومیت جبهه حزب‌الله جانانه به دفاع از حریم ولایت فقیه و نظام و انقلاب پرداخت، زمانیکه همه خواص( جز معدودی) مهر سکوت بر لب داشتند!      
همو که ابوذر واریکه و تنها پرچم دفاع از ولایت را بر دوش کشید و آتشبار ترورهای کور شخصیتی جبهه دشمنان را به جان خرید. حالا همان فریادگر پر شور "قیام" حسینی، سکوتی از جنس "قعود" حسنی بر لب دارد!اتفاقی ساده همه را علیه او شوراند اما باز صبورانه سکوت کرد! البته سکوتی از جنس درد، از جنس سکوت مظلومانه بهشتی در برابر تهمتها و اهانتها! به یاد دارید که؟ بارها از ترور شخصیت‌اش به دست منافقین و مخالفین جاهل نزد امام و مقتدای خویش شکوه کرد اما امام سکوت را بهترین فریاد دانستند.
شهادت تنها کلیدی بود که راز سر به مهر مظلومیت‌ یاران انقلاب را می‌گشود. بهشتی مظلوم زیست، مظلومانه به شهادت رسید و خار چشم دشمنان بود....این سرنوشت یاران  راستین این انقلاب است. حالا نوبت مردی دیگر از همان قافله هست که از تیر رس تیر کینه منافقین دور مانده بود و حالا که او را بهتر شناخته‌‌اند باز هم ترور شخصیت و دست آخرهم...هرچند خداوند متعال او را نیز چون رهبر و مقتدایش از گزند شرور و فتن دشمنان حفظ خواهد. 
اگر امروز حاج سعیدها به جرم فریاد زدن بر سر دشمنان در محکمه بی بصیرتی ما محاکمه می‌‌‌شوند قطعا سکوت دردمندانه آیت الله مصباح‌ها جرم‌اش بیشتر خواهد بود چرا که امثال او خط شکن بوده‌اند و پیش قراول مدافعان انقلاب! او بود که به ما آموخت : حکیمانه فریاد زدن و حکیمانه سکوت کردن را!
او آغازگر سنت حسنه احیای امر به معروف و نهی از منکر در نظام اسلامی در حساس‌ترین مقطع انقلاب بود. زمانیکه کوچکترین صدایی در دفاع از ولایت فقیه با بدترین و رذیلانه‌ترین شکل آن سرکوب می‌شد. او جرم‌اش این است که رسوا کردن مبانی نظری سران دانه درشت فتنه را در تریبون نماز جمعه فرهنگ سازی کرد. او بود که به یاران جناح حزب‌الله جرئت و شهامت دفاع همه جانبه از آرمانهای انقلاب را آموخت!     
 اگر طلبه عدالت خواه سیرجانی و طلاب آمر به معروف تهرانی و بروجردی و...از دوست و دشمن چوب و چماق و خنجر بر سرش می‌بارد این جرئت و جسارت را  از مطهری زمان آموخته است که باید در برابر سکوت خواص ایستاد و بر سرشان فریاد زد که: سکوت شما کمتر از فتنه پیراهن عثمان و قرآن بر سر نیزه‌ها نیست، که برای منافع عده‌ای بر سر بلند کرده‌اید و دشمنان، مطهریها را در کنار تیرک خیمه‌گاه ارزشهای انقلاب به جرم دفاع از انقلاب قربانی می‌کنند!  
در پایان: این انقلاب هنوز هم برای استحکام پایه‌های نظری‌اش نیاز به خون دارد چه خون دل و چه خون جان! غده‌های چرکین فتنه و فساد و اشرافی‌گری چنان در بدنه نظام جا خوش کرده‌اند که برای جراحی آن باید دردهای بسیاری را تحمل کرد!

بسم الله الرحمن الرحیم

آدمها و چیپسها!
دقت کرده‌اید، آدمها چقدر شبیه چیزهای اطرافشان هستند؟ چوب، سنگ، دیوار، پنجره، درخت، آب و...اما گاهی اوقات بعضی شباهتها آنقدر هست که آدمی‌ مثل من هم بتواند کلی روی آن موضوع مانور بدهد و نظم و نثر را به هم ربط بدهد!
با خودم فکر می‌کردم بعضی چیزها چرا باید اینقدر در زندگی ما آدمها مهم باشد آن هم فقط به خاطر بعضی خواصش که فایده آنچنانی ندارد که هیچ مخرب هم باشد، اما در عوض آن چیز صدها فایده دیگری هم داشته باشد که بشود از اون بهره برداریهای بیشتر و بهتری کرد و اما نکنیم، مثل چیپسهای رنگارنگ کارخانجات تنقلات کشور خودمان، که بیشتر از هر خوراکی مفید دیگری تولید می‌شود و بیشتر از همه‌شان طرفدار داره! بیشتر از همه چیز تو زندگی انسانها حضوری پر رنگی پیدا کرده و میتونه کلی روی روابط افراد خانواده و اقتصاد و ....تاثیر داشته باشد اما، در عین حال هیچ فایده‌ای هم حداقل در اقتصاد و سلامت خانواده نداشته باشه،  روزی هم نباشه که مردم اونو ( با همه علمی که به مضر بودنش دارند) به مناسبتهای مختلف نخرند و نخورند و کلی هم از طعم و رنگش لذت نبرند!
روزی نیست که پیچ تلوزیون باز نکنیم و چشممان به جمال چیپس جدیدتری روشن نشود و اشتهای بچه‌هایمان برای خوردنش تیزتر! اما چیزی در چیپس هست که ماهارو عجیب به این ماده غذایی خوشمزه و خوش خوراک و دلَبر و جیبُ‌بر پیوند می‌زند!( منظورم خالی شدن جیب ملت به نفع کارخانجاتیه که موظفند طبق رسالت انسانیشان! یعنی: ایجاد تنوع و نشاط و شادابی در زندگی مردم به وسیله گیاه مفید و سالمی مثل: سیب زمینی و تبدیل کردنش به ماده‌ای مضر  و در عین حال شکم پر کن!) منظورم ماده اولیه و محصولات بعدیش هست!
آدمها خیلی هایشان شبیه سیب زمینی هستند! بر اساس شعار قدیمی: به من چه و به ما چه! یا شعار صهیو نیستی عیسی به دین خود موسی به دین خود( چه کسی بهتر و بیشتر از صهیونیست جماعت میتونه از قبل اینجور شعارهای مسئولیت گریزانه و بی‌تفاوتی به وظایف دینی و دنیایی مردم نفع می‌بره!) شعار افرادیکه برای تسکین ناله پر از درد وجدانشان سر می‌دهند ! کسانیکه که هیچ دغدغه‌ای نسبت به سرنوشت دیگران در جامعه و خانواده و همسایه و اطرافیانشان ندارند. شعارشان زندگی برای زندگی هست! اصولا چنین افرادی بودن یا نبودنشان هیچ تاثیری( چه مثبت و چه منفعی) برای جامعه ندارد، مثل ریگ بیابان( هر چند ریگ بیابان هم گاهی فوایدی دارد برای خودش، زبان بسته!) حالا اگر همین افراد اگر در مسیر زندگی طبیعیشان، از بد حادثه مثل سیب زمینی، گذرشان به کارخانه‌ چیپس سازی بیافتد( جایی که بنا به دلایل نامعلومی دست از دنیا شسته و دنبال کار فرهنگ سازیه مثل: مسجدی، مدرسه‌‌ای، مکتبی، هیئتی،... ) و زندگیشان طعم و رنگ و شکل دیگه‌ای پیدا بکند، چه اتفاقها که نیافتد. تکان دادن یک سنگ  از سر راه کاروان بشریت چه منافعی که ندارد حالا اگر این سنگ خودش از سردی و انجماد خارج شود و چشمه‌ای زلال هم از دل آن بجوشد، نور علی نور خواهد شد!
 کدام رهگذریست که موسی وار عصای معجزه‌اش می‌تواند این دل سرد و سنگین و سنگی ما را به حرکت در آورد و به رویش و ریشه دادن و حرکت وادار خواهد کرد، شاید همانکه دل به دیدارش بسته‌ایم؟!
اما ما آدمها در این فرهنگ دهکده جهانی جوری بار آمده‌ایم که مثل سیب زمینی همیشه این کارخانه‌ها هستن که دنبال ما میان نه ما دنبال کارخانه! مثل ولایت اهل بیت علیهم السلام که نقش کعبه را دارند منتها به جای اینکه ما دنبال کعبه باشیم انتظار داریم که کعبه بیاد دنبالمان! همه‌اش میگوییم: آقا بیا! به زمین و زمان چسبیدیم و امام زمان را صدا می‌زنیم! رویای دیدن حضرت را در مزرعه خیالمان می‌پرورانیم و برای چشم و ابرو و خال لب و جمال حضرت‌اش مثنویها می‌سراییم( هر چند کسی منکر فضل و ارزش ابراز ارادت و محبت نیست) و در پندارمان چنان وصف‌اش می‌کنیم که یادمان می‌رود که او  امام ما هست و ما غلام او و او مولا ست به ولایت الهی بر ما، نه مجسمه و الهه زیبایی و عشق و دلبری و عاشقی!  زیبایی، حسن است اما جمال ظاهری او فرع است بر اصل وصایت و ولایت تکوینی و تشریعی.
او از ما تسلیم و اطاعت و تولی و تبری می‌خواهد نه جملات عاشقانه! او از ما مسئولیت پذیری و دغدغه و تعهد و تخلق می‌خواهد نه مسئولیت گریزی در پناه خزیدن به پستوی دعا و اشک و آه و ناله از فراق! او از ما یاری و دلدادگی با سر دویدن می‌خواهد نه و دلسوزی و دلبری و عشق و عاشقی! اگر بیاید( که انشاءالله خواهد آمد به زودی زود) پا بر دنیایی خواهد گذاشت که با خطکش بایدها و نبایدهای خدایی ساخته شده باشد، نه آن دنیایی که برای دل خودمان ساخته‌ایم! آنچه ما ساخته‌ایم از زندگی آنقدر کوچک و حقیر است که وقتی حضرت بیاید خواهد گفت: خراب کن آنچه ساخته‌ای که مهندسی‌اش از پای بست ویران است و تاب ولایت ما را ندارد!
چه خواهیم کرد اگر آن تصویری که از حضرت ساخته‌ایم و از ذهن مادی و ظاهر بینمان نشات گرفته باشد و تنها در خم کوچه زیبایی خال لب و ابرو و چشم و...باشیم و حضرتش در غم سیاهی دل ما عشقمان به دنیا و دین دنیاییمان! چه می‌شود اگر بیاید و ازما بپرسد: حال ما وقتی خوب بود که به نام ما به  درب فقرا و نیازمندان شهر و کوچه و فامیل رفته می‌رفتی و قفل دلی دردمند را با نام ما باز می‌کردی! منتظر باشیم اما نه منتظری که بیاید و مسئولیتمان را مثل یک متهم به ما تفهیم کند! نگوییم بیا! برویم بلکه بدویم دنبالش با پای عمل، با نای بینوایی و بینایی!

شاید برای شما هم اتفاق افتاده که درباره چیزی، یا کسی نقدی و نظری دوستانه داشته باشی( یا به قول خودمان نقد سازنده) اما با عکس العمل‌های غیر منتظره‌، عجولانه، عصبی و گاه توهین آمیز طرف مقابل مواجه می‌شوی( که نمونه‌های زیادی از این موضوع و در تالارهای گفتگو و وبلاگها خصوصا سایتهایی که عنوان علمی رو یدک می‌کشن شاهدیم) و به جای گفتگوی سازنده و بحث و تبادل نظر علمی و پرسش از چرایی این طرز فکر ( که چرا خلاف دیدگاه دلخواه ما یا نظر رسمی و مشهور است؟) و احیانا بیرون آوردن منتقد از اشتباه، او را به باد ناسزا و تمسخر و تحقیر و توهین می‌گیرند؟
به نظر شما چرا بعضی از ما ایرانیها( که البته کم هم نیستند) از انتقاد فراری هستیم و انتقاد و نقد را در هر شکل و نوع آن سرکوب می‌کنیم؟
مگر الگوی ما ائمه معصومین علیهم السلام  اسوه‌های صبر و بردباری و متانت و تحمل نیستند؟

مگر سیره روش رهرو حقیقی آنان رهبر معظم انقلاب چیزی جز این است؟
چرا فکر می‌کنیم همه باید مثل ما فکر کنند و بیاندیشند؟
اصولا اگر انتقاد و نقد نبود آیا تمدن بشری تا اینجا از اینهمه شکوفایی علمی و صنعتی بر خوردار می‌شد؟(هر چند همه این پیشرفتها ایده آل ما نیست و معایب فراوانی هم دارد) 
اشکال کار کجاست؟
نظر شما چیه؟
منتظر دیدگاههای زیبای دوستان هستم!

بسم الله الرحمن الرحیم

یک اصلی هست که میگه : پیشگیری بهتر از درمان است.
که البته همه‌ ما یه جورایی  بهش اعتقاد داریم و شاید موقعیتهایی هم پیش اومده که بادی به غب غب انداختیم و سینه رو صاف کردیم و همینو برای عده‌ای در قالب یک جمله حکمت آمیز خرج کردیم!
اما یک سوال مهم: چرا در زندگی اجتماعی مان هیچ اثری از این قاعده بسیارمهم و کارساز نیست؟

نکنه این هم جزو اون دسته مسائلی باشه که برای ما ایرانیها نقش تشریفات و تعارفات مرسوم در سمینارها و کنگره‌ها رو داشته باشه و صرفا برای وعظ و پند و اندرز دادن خوب باشه ؟
نکنه اینجور جملات حکمت آمیز تو زندگیمون حکم همون قرآن خوندنمونو سر جلسه امتحان و صبحگاه و افتتاحیه مناسبتها و مراسمات داشته باشه؟ همون قرآنیکه برای عده‌ای فقط  حکم تشریفات سر سفره عقد و زینت بالای طاقچه‌ها رو داره. به قول یکی از طلبه‌ها که می گفت: تو محل تبلیغش یکی از اهالی در قالب معما ازش پرسیده بود: فلانی اون چیه که که سالی یکبار میره بالا و میاد پایین؟
که خودشون هم جواب داده بودن: حاج آقا قرآن! هر سال که ماه مبارک میشه میاریمش پایین گرد و خاکشو و میگیریم و شما که رفتین دوباره میزاریمش سرجاش!
نکنه حکم گواهینامه گرفتنمونو داشته باشه که تا گرفتیمش یادمون رفت که تابلوی علائم راهنمایی تو خیابونا نقشش چیه؟ یا وقتی مامور راهنمایی و رانندگی رو می‌بینیم به جای اینکه یادمان باشد که رعایت قانون واجبه و لازم و مفید، بیشتر مارو یاد قبض جریمه و پلیس و پارکینگ و...میندازه نه یاد رعایت و پای بندی به قانون! به عبارتی قانون برای ما درد است نه درمان!
گفتم قانون، یادم افتاد چند شب پیش که به اتفاق همسرم  رفته بودیم حرم حضرت معصومه ( علیها السلام)، درست شب ولادت با سعادت حضرت امام رضا (علیه السلام).
پیره مردی از خدام حرم همراه با دختر و پسر جوونی(که ظاهرا باید زن و شوهر باشن و یا حداقل نامزد!) در حالیکه داشتند با صدای بلند با هم جر و بحث میکردن:
....جوون چرا ادب رعایت نمیکنی؟ مگه من بهت چی گفتم؟ محترمانه تذکر دادم که این چه وضعیه که خانمتو آوردی داخل حرم؟ چرا صداتو برام من بلند میکنی؟... وارد واحد ارشاد حرم شدن.
(بماند که متاسفانه طبق سنت سیئه ما ایرانیها، عده‌ای از زائرین محترم که همون لحظه درست روبروی حرم و داخل حیات نشسته بودند و داشتند زیارت نامه می خوندند و تو حال خودشون بودند که ناگهان با شنیدن داد و فریاد این بنده خداها انگار که صحنه اکشنی از یه فیلم دیده باشن، همشون 180 درجه چرخیدن و پشت به حرم و با کنجکاوی و ولع خاصی مشغول پیرگیری ادامه داستان شدن...!)
شاید عزیزان خادم حرم هر روز و بارها شاهد چنین صحنه‌های بودنو و باشن و اینجور اتفاقا براشون عادی باشه اما، آیا نمیشه مثل قضیه تفکیک جنسیتی در دانشگاه که مدتهاست نقل محافل سیاسی و اجتماعی و فرهنگیه و فریاد همه سر جدا سازی دخترها و پسرهای دانشجو تو محافل علمی و سیاسی و ... بلنده و هر روز جنجال و جر و بحث می‌کنند (و طبق اصل مهم: نشستیم و گفتیم بر خواستیم، فقط!) چرا همین بحث تفکیک جنسیتی از خود حرمهای مقدس معصومین علیهم السلام و امام زادگان عزیز کشور خودمون شروع نمی‌کنیم؟
شایداین اتفاق مبارک باعث بشه مسئولین محترم فرهنگی و سیاسی کشور مجاب بشن که میشه همچین کاری کرد!
شاید برای همه ماها این اتفاق افتاده باشه که شبی یا روزی خواسته باشیم وارد زیارتگاهی بشیم و به دلیل ازدحام جمعیت ناخواسته به نامحرمی برخوردیم و بعد از زیارت و درحین زیارت کلی عذاب وجدان گرفته باشیم که: که ای کاش حرم نمی‌اودم و به جای ثواب، کلی وزر و گناه مرتکب نمی‌شدم؟
 قم و مشهد که اصولا بافت سنتی مذهبی دارن حضور افراد متدین در حرم این دو وجود مقدس گاه آنقدر سخت و زجر آور هست که در مناسبتهایی مثل اعیاد و وفاتها و...قید زیارت و ثواب میزنن خونه میشینن و عطای زیارت و به لقاش می‌بخشن. چرا که به دلیل رعایت نکردن حجاب و عفت اسلامی رفتارهی زشت و خارج از اخلاق و شرع اسلام توسط عده‌ای از به اصطلاح زوار( که البته سر کردن اجباری چادر تنهت تونسته بخشی از مشکلو حل کنه اما اصل مشکل یعنی رفتارهای زشت و زننده و خلافت عفت این عده حتی داخل این مکانهای مقدس همچنان به جای خودش باقیست!) 
آیا در شهرهای مقدس شیعیان چون قم و مشهد، اختلاط بی قاعده زائران زن و مرد آن هم با آن وضع زننده بعضی از دختران و زنان تنها با پوشانده اجباری چادر و تذکر لسانی حل می‌شود؟ آیا وقت آن نرسیده که فکری اساسی به حال خسارتهای جبران ناپذیر اخلاقی و فرهنگی حضور مختلط زنان و مردان در مراکز مقدس جهان تشیع بکنیم؟ 

وقتی مرغ ایمان از سر سفره‌های دینداری پر می‌کشد، معیار دینداری نرخ بازاری هست!
پای مرغ ایمانها عجیب به پای مرغ و تخم و مرغ و دلار و ریال و ...بند شده است.
شیاطین هم برای پایین کشیدن این مرغ هر روز دام و دانه‌ای لذیذتر و جدیدتر بر سر بام دنیا پهن می‌کنند...
عجیب نیست که در ِخانه پیامبران همیشه خلوت است...
عجیب نیست که میادین بعضی شهرها آنقدر شلوغ و پر ازدحام از مرغهاست...
آب و دانه...
آب و دانه...
آب و دانه...
و مرغ و هزار بهانه...
برای نشستن بر بامی و ...

اللّهمّ الرزقنی حجّ بیتک الحرام... 
فردا نوبت ثبت نام فیش حجه! برم تا پول دستمه!.... این ناصر عجب پیله‌ایه چند روزه پیله کرده که: پول دستته تا سر برج قرض بده جبران می‌کنم! آبروم داره میره جلودوست و آشنا... خب دختر بزرگ کردی باید فکر اینجاهاشو هم می‌کردی! به من چه؟ خدا کریمه بالاخره یه فرجی میشه! برم حج کنار خونه خدا برا همه تازه عروسا و تازه دامادا دعا می‌کنم بلکه خدا خودش مشکلشونو حل کنه! کاری از دستم ساخته نیست جز دعا کردن!

اللّهمّ ادخل علی اهل القبور السّرور...
کسی نمیشناختش! تازه سرو کله‌اش تو کارخونه پیداش شده بود! مدام کارگرهارو سوال پیچ می‌کرد! سوالای عجیب غریب: چرا کلاه ایمنی سرتون نیست؟ چرا  لباس مناسب کار ندارین؟ چرا ...! چند روزی غیبش زد! عجیب بود هر وقت این کارگر تازه کار می‌اومد و میرفت یه اتفاق جدیدی تو کارخونه می‌افتاد اون روز هم اون دستکشای نو که مسئول خرید کارخونه گفته بود نداریم! تو همون ایام که می‌خواستن تغیراتی تو مدیریت شرکت بدن همه حواسشون جمع اخبار جدید بود! وقتی آگهی ترحیم دیدن تازه متوجه شدن رئیس جدید شرکت بوده! خدا رحمتش کنه!

اللّهمّ اغن کلّ فقیر...
عرضه نداری یه ماشین درست حسابی بخری بندازی زیر پامون! مردم هر روز میخرن و می ریزن و می‌پاشن اونوقت ما لنگ پول یه ماشین ناقابلیم... خیلی بدبختم...نمی‌دونم از کجامیاری! به من ربط نداره! برو دزدی! برو گدایی!

اللّهمّ اشبع کلّ جائع...
آخه الان وقت مهمون اومدنه...؟ میخواستم یکی دوساعت دیگه هم کاسبی کنم! مشتریام همشون پریدن! ای بخشکی شانس... 
دخل امروزم جور نشد! مهمون حبیب خداست! برو بابا دلت خوشه! این حرفا  برا من پول نمیشه...جواب بانک و صابخونه رو چی بدم؟
... خانم کجایین شما دوساعت کارم ول کردم معطل شمام پس کجایین؟ دیر شد! شام امروز پریدا! الان دیگه ته دیگه‌اشم خوردن!

اللّهمّ اکس کلّ عریان...
مرد! پول بده می‌خوام برم مانتو شلوار رنگ سال بخرم فردا جلو فک و فامیل زشته با این لباسا برم! خودتم یک دست کت شلوار بگیر برا عروسی، قبلی رو چندبار پوشیدی جلو فامیل خوبیت نداره فکر می‌کنن از سر نداری و گداگشنگیه! 
بابا! پول میدی اون شلوارو بوتیک نبش میدون... بخرم؟ دیشب بچه‌ها تو ماهواره دیدن صبح همشون خریدن حرصمو در آوردن! نمی‌خوام جلوشون ضایع شم! تو که نمی‌خوای جلوی همه سکه یه پول بشم! برگردن بگن: امّلی! 

اللّهمّ اقض دین کلّ مدین...
دخترم می‌خواد موبایلشوعوض‌کنه! 
پسرم میخواد بره دانشگاه ماشین می‌خواد! 
زنم سرویس طلاشو میخواد عوض کنه... 
خونه... ماشین... مبل... تلویزیون... با این پولا نمیشه...برم پیش یارو
بازم انصاف اون! صد رحمت به اون! بانک نزولش جلو جلو می‌گیره اونم با اون درصد! درد سرای بانک رو هم نداره! فقط خدا کنه بابام بو نبره که کارم زاره! همه‌اش غر می‌زنه که حرومه، نجسه، از خون سگ هم نجستره... اصلا به جهنم! بهش می‌گم رفتم بانک خصوصی وام قرض الحسنه گرفتم!

اللّهمّ فرّج عن کلّ مکروب...
گرفتارم...نمیتونم بیام! صبح تا شب میدوم برا یه لقمه نون!...یک ساله رنگ بابا و مامانو ندیدم! بیچاره‌ها هی میخوان بیان هر دفعه یه بهانه جور می‌کنم میگم کار دارم. باشه بعد خودمون میاییم! که چی؟ یکه کاره پا بشن از اون سر شهر بیان اینجا که منو ببینن با این گرونی و خرج و مخارج! دوساعتم باید جلوشون باید دولا و راست بشم! تو همون دوساعت میدونی چقدر کاسبم؟مگه دیونه‌ام وقتمو الکی تلف کنم؟! 

اللّهم فکّ کلّ اسیر....
همه‌اش میگه بخر..اینو بخر اونو بخر ...ای خدااااا! ندارم ...خانم ندارم... خدا منو از این زندگی نکبتی خلاص کن! شیطونه میگه برو بزن ...یه حبسی، ابدی، چیزی بهت بخوره از شر همشون خلاص شی! 
...این زندگیه که برام درست کردی؟ صبح تا شب نشستی تو خونه ور دل من. همه‌اش قرض، وام، بدهکاری... چه جوری میخوای اینارو بدی؟ هرچی داری میدی قسط و کوفت و زهرمار! چی بخوریم؟
اللّهمّ اصلح کلّ فاسد من امور المسلمین...
زن! اینهمه میری بیرون نمیگی ماهم آدمیم؟ نباید بدونیم کجا میری؟ مگه تو خونه زندگی نداری؟... 
...آخه کدوم مردی این موقع شب زن و بچشو تنها میزاره میره بیرون دنبال یللی تللی، این وقت شب، اونم با اون دوستات! الان موقع خونه اومدنه؟

اللّهم سدّ فقرنا بغناک...
با ماهی n تومان میشه زندگی کرد؟ موز کیلو...تومان، مرغ کیلو... تومان،...بنزین لیتری... تومان، سیب زمینی کیلو...،گوجه کیلو...تومان.... از کجا بیارم بذارم جلو مهمون؟...جواب زن و بچه‌رو چی بدم؟ با این گرونی سر سام آور بعدش توقع دارن برم مسجد، نماز بخونم، روزه بگیرم...خدا خودشم راضی نیست!...
الو...بله...پارک...؟ کی؟ امشب؟ ساعتش؟... باشه... چیزمیزارم بیارین یادتون نره‌ها! حسابی خوش میگذره!

اللّهمّ غیّر سوء حالنا بحسنک حالک
جون کندم لیسانس گرفتم هیچکی نیست بگه: خرت به چند؟... نه استخدامی، نه احترامی، نه شغل آبرومندانه‌ای ،...هی میگن چرا نشستی خونه؟ برو کار کن! برم کارگری؟ برم حمالی؟ اینهمه درس خوندم که برم حمالی این و اونو بکنم! 

نسل کشی آرام مردم براساس نظریه "مورگنتای" یهودی 
از جنگ پنهان علیه آلمان چه می دانید؟ داروی مرگ بار تالیدومید چرا برای زنان باردار تجویز شد؟ پشت پرده تولید این دارو چه کسانی قرار داشتند؟ آیا تولید این دارو ارتباطی با نظریه مورگنتای یهودی دارد؟ با گزارش ویژه مشرق همراه شوید...
 به گزارش دیده بان به نقل از سایت مشرق، تالیدومید یک داروی آرام‌بخش است که در اواخر دهه 50 میلادی توسط یک شرکت داروسازی آلمانی به نام گروننتال تولید شد و به بازار آمد. از این دارو برای درمان تهوع صبحگاهی زنان باردار و مشکلات بیخوابی استفاده می‌شد. هاینریش موکتر، یکی از اعضای پیشین حزب نازی سرپرست بخش تحقیقات این شرکت و مسئول اختراع تالیدومید بود. در طول جنگ جهانی دوم وی سرپرست موسسه فرماندهی عالی آلمان برای تحقیقات در زمینه ویروس‌ها و تیفوس در اردوگاه کراکو بود.
در روزهای اخیر خبر عذرخواهی یک شرکت داروسازی بدلیل فاجعه یکی از داروهای تولیدی این شرکت در دهه 50 و 60 میلادی منتشر شد. این عذرخواهی پس از گذشت بیش از 50 سال واکنش های متفاوتی از استقبال مقامات آلمانی تا خشم مردم و آسیب دیدگان "فاجعه تالیدومید" را در پی داشته است.
فارغ از تمامی واکنش ها، در این گزارش نگاهی به فاجعه تالیدومید، تاثیرات آن بر مصرف کنندگان، نقاط مبهم و گمانه  زنی های پیرامون این فاجعه خواهیم داشت.

تالیدومید چیست؟

تالیدومید یکی از محصولات آرام بخش شرکت گروننتال بود که عوارض فاجعه بار آن آشکار شد
"ترامادول" از دیگر محصولات این شرکت است
تالیدومید یک داروی آرام‌بخش است که در اواخر دهه 50 میلادی توسط یک شرکت داروسازی آلمانی به نام گروننتال تولید شد و به بازار آمد. از این دارو برای درمان تهوع صبحگاهی زنان باردار و مشکلات بیخوابی استفاده می‌شد.  شرکت گروننتال هم اکنون یکی از بزرگترین تولیدکنندگان داروهای آرام بخش از جمله ترامادول است که عوارض بسیار خطرناکی در مصرف کنندگان این دارو نیز مشاهده شده است.

 تولید دارو به دست یک نازی مشکوک
هاینریش موکتر، یکی از اعضای پیشین حزب نازی، سرپرست بخش تحقیقات این شرکت - گروننتال - و مسئول اختراع تالیدومید بود. گروه داروسازی گروننتال در اقدامی خلاف عرف داروسازان، پس از تولید این قرص، میلیون ها قرص تالیدومید را به صورت رایگان در اختیار بیمارستان ها و پزشکان قرار دادند و مقدمات مصرف گسترده آن را فراهم کردند.

    هاینریش موکتر (نفر اول از راست)

با پایان جنگ جهانی وی به طرز مشکوکی به لهستان گریخت و هیچگاه مانند سایر همقطارانش در حزب نازی محاکمه و مجازات نشد. این در حالی بود که سران حزب نازی - نظیر اشترایشر - با جرایم بسیار کمتر نسبت به موکتر در دادگاه نورمبرگ به مرگ محکوم شدند. 
در مشکوک بودن فرار و زنده ماندن موکتر همین بس که وی در کمتر از 10 سال مجددا به آلمان تحت کنترل نیروهای متفق بازگشت و فعالیت های خود در زمینه داروسازی را ادامه داد.
تولید تالیدومید در تاریخ 1 اکتبر 1957 آغاز شد. این دارو یک آرام‌بخش و مسکن مؤثر بود و در درمان بیخوابی، سرفه، سرماخوردگی، تهوع صبحگاهی و سردرد نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت و در آن زمان آن را "داروی معجزه‌آسا" نامیدند. از آنجا که این دارو در درمان تهوع صبحگاهی بسیار مؤثر بود، هزاران زن باردار شروع به استفاده از این دارو کردند. گفته می شود در آن زمان، دانشمندان تولید کننده این دارو تصور نمی‌کردند دارو بتواند از جفت عبور کند و به جنین در حال رشد آسیبی بزند. اما این دانشمندان هرگز این دارو را پیش از روانه بازار کردن، بر روی یک مورد مشابه انسان در دوره بارداری، آزمایش نکردند و بطور خاص آن را برای زنان باردار تجویز می کردند. 

تجویز گسترده دارو برای زنان باردار و تاثیر مستقیم دارو بر جنین از نقاط مبهم پروژه تالیدومید بوده است.
در اواخر دهه 50 و در اوایل دهه 60 بیش از 10 هزار کودک در 46 کشور در نتیجه مصرف تالیدومید با نقص‌های مادرزادی به دنیا آمدند. تعداد دقیق قربانیان مصرف این دارو در سرتاسر دنیا مشخص نیست، اما تخمین زده می‌شود که تعداد قربانیان بین 10 هزار تا 20 هزار نفر باشد. 

صدها نفر از قربانیان تالیدومید همچنان زنده هستند و تا کنون هیچ غرامتی دریافت نکرده اند
انگلیس پس از آلمان دومین مصرف‌کننده این دارو بود. در سال 1958 این دارو در انگلیس پروانه ساخت گرفت. نیمی از 2000 نوزادی که با نواقص مادرزادی در نتیجه مصرف این دارو به دنیا آمدند پس از چند ماه مردند. استفاده از این دارو در سال 1961 در انگلیس ممنوع شد. 
در سال 2010 پس از 50 سال سکوت وزیر بهداشت انگلیس، مایک اوبراین، طی بیانیه‌ای به خاطر این اتفاق عذرخواهی کرد. وی در این بیانیه اعلام کرد "دولت صادقانه متأسف است و با تمام کسانی که آسیبی دیدند و رنج کشیدند عمیقاً همدردی می‌کند... ما به خوبی از سختی‌های فیزیکی و مشکلات عاطفی که هم کودکان و هم خانواده‌هایشان در نتیجه استفاده از این دارو متحمل شدند، و مشکلاتی که بسیاری همچنان روزانه با آن دست به گریبانند آگاهیم." 

آیا آمریکا از عوارض تالیدومید اطلاع داشت؟
یکی از دیگر نقاط تاریک در قضیه داروی تالیدومید این است که این دارو در آمریکا هرگز برای استفاده عموم مجوز دریافت نکرد و در شش مورد نقص عضو مادرزادی گزارش‌شده در آمریکا این دارو از کشورهای دیگر وارد آمریکا شده بود. همچنین در سال 1962 کنگره آمریکا قوانینی مبنی بر لزوم انجام آزمایش‌های ایمنی در طول دوره بارداری پیش از دریافت مجوز فروش در آمریکا به تصویب رسانید.
این که آمریکا پس از تولید این دارو، از دادن مجوز ورود به آن خودداری کرد بعدها این سوال را مطرح ساخت که در حالی که این دارو در آلمان تولید شده و در انگلستان نیز توزیع شده بود، آمریکا چرا از پذیرش این دارو خودداری کرده و اگر از تاثیر سوء آن بر مصرف کنندگان آگاهی داشته چرا آن را اعلام عمومی نکرده و تنها در این مورد سکوت کرده و نظاره گر مصرف آن بوده است. 

فرانسیس کلسی دکتر داروسازی FDA که اجازه ورود تالیدومید به آمریکا را نداد
فرانسیس الدهام کلسی (Frances Oldham Kelsey) دکتر داروسازی است که عمده شهرتش در مقام بازرس اداره مواد غذایی و دارویی آمریکا، FDA، را هنگامی به دست آورد که در برابر ورود تالیدومید به آمریکا مقاومت کرد. او با ورود تالیدومید به بازار مخالفت می‌کرد زیرا نسبت به ایمنی این دارو تردید داشت و خواستار انجام مطالعات بیشتر بود. و البته چیزی نگذشت که صحت ادعایش ثابت شد. با وجود فشارهای فراوان از سوی تولیدکننده تالیدومید، وی خواستار توضیحات از سوی این شرکت در رابطه با یک مطالعه انجام‌شده در انگلیس شد که نشان می‌داد این دارو دارای عوارض جانبی بر روی سیستم عصبی است.

عوارض ناشی از مصرف تالیدومید توسط زنان باردار
با وجود محدودیت مصرف دارو برای زنان در دوره بارداری، بخش اعظم این دارو برای زنان باردار و بخصوص زنانی که در سه ماهه اول بارداری و زمان تشکیل اندام های جنین قرار دارند تجویز شد.
عجیب تر آن که پیش از توزیع این دارو و تجویز آن برای زنان باردار، تالیدومید هیچگاه بر روی پستانداران باردار برای تشخیص عوارض احتمالی بر روی نوزاد آزمایش نشد. 

نقص در اندام‌ها
یکی از شدیدترین عواقب مصرف این دارو فوکوملیا است. فوکوملیا به معنای فقدان بخش بزرگی از دست یا پاست. در نوزادان مبتلا به این نقص دست‌ها از مچ به شانه وصل است. همین اتفاق در مورد پا نیز رخ می‌دهد. بیشتر این کودکان در دو سمت بدن خود درگیر این مشکل بودند. 

تولد نوزادان بدون دست و پا از جمله عوارض تالیدومید بود

نقص در صورت
نقص در گوش و چشم پس از نقص در اندام‌ها در رتبه دوم پیامدهای ناشی از مصرف تالیدومید است. در این کودکان لاله گوش یا خیلی کوچک است و یا اصلاً لاله گوش شکل نمی‌گیرد و سوراخ گوش بسیار کوچک است. شکل نگرفتن چشم و یا شکل‌گیری چشم‌های بسیار کوچک نیز از پیامدهای این داروست. شکاف در لب و کام نیز در این کودکان شایع است. فلج عضلات صورت نیز مشاهده شده است. 

پیامدهای دیگر
تالیدومید می‌تواند منجر به نارسایی‌های قلبی، نقص در شکل‌گیری کلیه‌ها، مجاری ادرار، اندام‌های تناسلی و معده و روده شود. همچنین این دارو می‌تواند منجر به عقب‌ماندگی ذهنی شود. میزان مرگ و میر در نوزادانی که در معرض این دارو قرار گرفته‌اند 40 درصد است.

40 درصد کودکانی که در معرض تالیدومید قرار گرفتند تنها چند ماه پس از تولد زنده می ماندند

نیم قرن سکوت شرکت آلمانی
پس از چندین دهه مبارزه قربانیان تالیدومید شرکت آلمانی تولیدکننده این دارو بعد از 50 سال برای نخستین بار از قربانیان و خانواده‌هایشان عذرخواهی کرد. هرالد استاک، مدیر عامل گروه گروننتال طی سخنرانی در مراسم پرده‌برداری از مجسمه یادبود قربانیان تالیدومید، یک مجسمه برنز از یک کودک دارای نقص عضو، عذرخواهی خود را اعلام کرد. وی در خطاب به قربانیان و خانواده‌هایشان گفت که شرکت می‌خواهد "مراتب عذرخواهی خود را به این دلیل که در طول این 50 سال یک به یک از قربانیان دلجویی نکرده است اعلام کند. ما در عوض سکوت کردیم، و از این بابت بسیار متأسفیم... از شما می‌خواهیم که این سکوت طولانی ما را دلیل بر شوک این حادثه بدانید." 

روایت قربانیان فاجعه تالیدومید
یکی از 26 قربانی آمریکایی، بریسفورد بوث، 51 ساله، در این رابطه می‌گوید: "آن‌ها در این 50 سال که ما با مشکلاتمان دست و پنجه نرم می‌کردیم و والدینمان دست به خودکشی می‌زدند مشغول درآوردن میلیاردها دلار بوده‌اند. و حالا عذرخواهی می‌کنند که در این مدت چیزی نگفته‌اند. چه طور به خودشان اجازه چنین کاری را می‌دهند و فکر هم می‌کنند همین کافی است؟"

بسیاری از والدین مبتلایان به عوارض تالیدومید پس از تولد فرزندانشان خودکشی کردند 
انجمن تالیدومید انگلیس، که نماینده قربانیان تالیدومید در انگلستان است، این عذرخواهی را "ناکافی" توصیف کرد و گفت که گروه گرونتل باید "در عمل نشان دهند که چقدر از این بابت متأسف هستند، نه این که فقط یک عذرخواهی خشک و خالی بکنند."
فردی آستبری، رئیس این انجمن، 53 ساله، که بدون دست و پا متولد شده است بر این باور است که یکی از دلایل این که این شرکت بالاخره اقدام به عذرخواهی کرده افزایش آگاهی عمومی مردم در سرتاسر جهان درباره این موضوع در نتیجه مسابقات پارالمپیک لندن است. "ما خوشحالیم که بالاخره عذرخواهی کردند، اما یک فرد معلول هزینه‌های زیادی دارد. ما الان در پنجاه سالگی هستیم و به مراقبت نیاز داریم. به تغییراتی در خانه و ماشینمان نیاز داریم. پس اگر واقعاً از این بابت متأسف هستند، وقتش رسیده که دور یک میز بنشینیم و درباره کمک‌های مالی صحبت کنیم." 

فرد آستبری رئیس انجمن تالیدومید انگلیس
لینِت رو، 50 ساله، یکی از قربانیان که بدون دست و پا متولد شده است به نمایندگی از دیگر قربانیان تالیدومید از شرکت گروننتال، شرکت دیستیلرز واقع در انگلیس، که این دارو را در استرالیا به فروش رسانید، و شرکت دیاگو اسکاتلند، شرکت جانشین دیستیلرز شکایت کرده است. وی توانسته چندین میلیون دلار از پخش‌کننده انگلیسی این دارو خسارت دریافت کند. رقم دقیق این مبلغ فاش نشده است. این در حالی است که گروننتال، شرکت اصلی تولیدکننده دارو، از پرداخت هر گونه خسارتی سر باز زده است.  

لینت رو - یکی از معدود قربانیان تالیدومید که موفق به دریافت غرامت شد
خانم لینت رو که لبخندزنان از دادگاه بیرون می‌آمد گفت که خوشحال است که دیگر قربانیان نیز اکنون این فرصت را دارند که خسارت خود را از دیاگو دریافت کنند. وی در بیانیه‌ای گفته است:" خوشحالم که پرونده من نتایج مثبتی برای بقیه هم دربردارد. این نشان می‌دهد که برای تغییر دنیا حتماً نباید دست و پا داشت. من همیشه گفته‌ام: به خود فرد نگاه کن، نه به معلولیتش." 
گروننتال نیز طی بیانیه‌ای اعلام کرده است که همچنان به دفاع از خود در برابر شکایات ادامه خواهد داد.  

ظهور اولین علائم تالیدومید و بی توجهی تولیدکنندگان
اولین علائم مصرف تالیدومید در کریسمس سال 1956 ظاهر شد. یکی از کارکنان با سابقه شرکت داروسازی گروننتال از همسر باردارش خواست تا این دارو را امتحان کند. اما کودک این خانواده ناقص و بدون گوش به دنیا آمد. در آن زمان با وجود گزارش تاثیرات احتمالی دارو بر جنین، تا 5 سال بعد از آن هیچ اقدامی برای ممنوعیت مصرف و جمع آوری آن از بازار صورت نگرفت و تولد کودکان ناقص بدون دست و پا، بدون اندام های تناسلی ادامه یافت. 

ادامه تولید و توزیع دارو با اهداف اقتصادی
یکی از دلایل این بی توجهی و ادامه تولید و توزیع دارو، سود سرشار تالیدومید بود که بازار خوبی در کشورهای مختلف از شرق تا غرب پیدا کرده بود. در آن زمان شرکت گروننتال که پس از جنگ جهانی دوم و خسارات ناشی از شکست آلمان و خرابی های گسترده بمباران های متفقین، مراحل احیای خود را می گذراند و نیاز مبرمی به سود این محصول جدید خود داشت. 

یکی از مراکز خیریه نگهداری از کودکان مبتلا به عوارض تالیدومید

بسیاری از والدین مبتلایان در اعتراض به عدم پرداخت غرامت، از سپردن فرزندان خود به این مراکز امتناع کردند
بسیاری از مادران پیش از تولد فرزندشان با آگاهی از نواقص ایجاد شده اقدام به سقط جنین می کردند. بسیاری از پدران و مادران نوزادان متولد شده از شدت فشار ناشی از این فاجعه دست به خودکشی و فرزند کشی زدند و بسیاری دیگر نیز با برگزیدن راهی دیگر، از سپردن نوزادانشان به مراکز خیریه و دولتی و دریافت کمک های دولت سر باز زدند.  

پروژه های مشابه تالیدومید؛ قمار با جان انسان ها
به جز داروی تالیدومید، داروهای دیگری نیز تولید شده اند که در ابتدا با تبلیغات فراوان استقبال بسیاری از آن ها شده و سپس بعد از مدتی عوارض خطرناک هریک آشکار و از بازار جمع آوری شده است. نقطه مشترک تمام این داروها، سود سرشاری بوده که نصیب سازندگان آن کرده و نسبت به عوارض و خسارت های وارده نیز جز سکوت و نهایتا عذرخواهی پاسخی نداشته اند. پروژه های داروسازی نظیر تالیدومید، حتی گاه ابتدا با تولید بیماری و سپس تولید دارو نیز همراه بوده است. یکی از مشهورترین این پروژه ها، پروژه آنفولانزای مرغی و خوکی بوده است.
نشریه نشنال پست آمریکا سال گذشته در خبری اعلام کرد "شورای مشاوران امنیت بیولوژیک آمریکا" به رسانه های این کشور نسبت به انتشار جزئیات ویروس آزمایشگاهی آنفولانزای مرغی - H5N1 - هشدار داده و آن ها را از این امر منع کرده است. 

بوش با اعلام طرح جنگ پیشگیرانه، بودجه ای یک و نیم میلیارد دلاری را در اختیار گرفت
بر همین اساس پروژه آنفولانزای مرغی و خوکی از سوی آمریکا کلید خورده بود بیشتر در رسانه ها مطرح شد. براساس گزارش های منتشر شده، جورج بوش رئیس جمهور و رامسفلد وزیر دفاع سابق آمریکا از این پروژه آگاهی داشته و سود بسیاری از فروش داروهای تولید شده برای این ویروس آزمایشگاهی نصیب آن ها خواهد شد.

آنفولانزا هراسی بوش و سود چندین میلیارد دلاری!
در سال 2005 جورج بوش در سفر به مریلند و موسسه ملی بهداشت در این ایالت در کنفرانس مهم خبری شرکت کرد. در این کنفرانس خبری بی سابقه بسیاری از دولتمردان بوش و رئیس سازمان بهداشت جهانی حضور داشتند. وی در این کنفرانس از طرح پنتاگون تحت عنوان "طرح راهبردی آنفولانزای واگیردار" رونمایی کرد.
بوش در این سخنرانی تلاش کرد تا اذهان را برای پذیرش ویروس جدید آنفولانزا آماده کند. او در سخنرانی خود به همه گیری آنفولانزا در سال 1918 و کشته شدن نیم میلیون نفر در آمریکا و نزدیک به 20 میلیون نفر در نقاط مختلف جهان اشاره کرد و تلویحا از احتمال وقوع همه گیری مشابه 1918 پرده برداشت. در این سخنرانی بوش صراحتا از نام آنفولانزای مرغی استفاده کرد و ابراز نگرانی کرد که روزی این بیماری فراگیر خواهد شد و باید با آن مقابله کرد.
اما بوش آسیایی ها را منشاء احتمالی ورود این بیماری به آمریکا معرفی کرد..! بوش در سخنان خود اینگونه استدلال کرد که به دلیل تماس مردم آسیا با پرندگان این بیماری از آسیا به اروپا و آمریکا منتقل خواهد شد. بوش در سخنان خود تصریح کرد هنوز نشان و مدرکی دال بر وجود این بیماری و یا مشاهده مواردی از ابتلا به آن و یا قریب الوقوع بودن آن در دست نیست.
متعاقب این اعلام، بوش برای مبارزه با شیوع احتمالی یک بیماری که هنوز مشاهده نشده، درخواست بودجه ای بیش از یک و نیم میلیارد دلار کرد تا برنامه "جنگ پیشگیرانه" را تدوین کند. در این برنامه برای بیماری شیوع نیافته آنفولانزای مرغی اقدام به تحقیق و تولید دارو شد. 

رامسفلد سهام دار شرکت "گیلعاد ساینس" تولید کننده واکسن آنفولانزا بود
سهام این شرکت از 7 دلار به 50 دلار افزایش یافت
گفتنی است تولید این دارو به شرکت "گیلعاد ساینس" واگذار شد که بخش عمده ای از سهام آن متعلق به شخص رامسفلد بود. با اعلام این خبر و تولید داروی آنفولانزا در این شرکت، ارزش سهام 7 دلاری شرکت، به بیش از 50 دلار به ازای هر سهم افزایش یافت.
مورد دیگر داروی ویو ایکس ایکس (vioxx) بود که برای درمان آرتروز تولید شد. این دارو نیز مانند تالیدومید به سرعت مورد استقبال بیماران در سراسر جهان قرار گرفت و بیش از دو میلیون نفر آن را برای درمان انتخاب کردند. پس از مدتی تحقیقات بر روی این دارو مشخص شد مصرف این دارو احتمال حملات قلبی را تا 4 برابر افزایش می دهد.
شرکت سازنده این دارو، شرکت آلمانی مرک (Merc Co) بود که به سرعت دارو را از بازار جمع آوری کرد و در سکوت ایجاد شده از هرگونه پیگیرد در امان ماند. این شرکت داروهای بسیاری را با استفاده از ترکیبات مرفین، کدئین و دیگر مخدرهای آرام بخش تولید کرده است. از دیگر شاهکارهای این شرکت آلمانی تولید داروی "ضد سرفه" بود که ترکیب اصلی آن از ماده مخدر هروئین بود.

نظریه مورگنتای یهودی برای نابودی آلمان

هنری مورگنتا، وزیر خزانه داری آمریکا در دولت روزولت
مورگنتا نظریه حمله به آلمان و نابودی کامل و فلج دائمی ارکان آن را مطرح کرد

چرچیل: "آنها را کباب کنید."
هدف نیروهای متفقین نابود کردن مردم آلمان به ترسناکترین شکل ممکن بود. در 13 فوریه 1990، 45 سال بعد از ویرانی درسدن، دیوید ایروینگ (David Irving)، در کاخ فرهنگ درسدن به سخنرانی پرداخت. ایروینگ در سخنرانی خود به جمله‌ای مشهور از چرچیل اشاره کرد: " نمی‌خواهم در مورد چگونگی نابود کردن اهداف با اهمیت اطراف درسدن به من پیشنهاد دهید. من پیشنهاد‌هایی می‌خواهم در مورد چگونگی کباب کردن 600000 پناهنده‌ای که از برسلاو به درسدن آمده‌اند." اما کباب کردن آلمان‌ها برای چرچیل کافی نبود. وی در صبح روز بعد از بمباران به هواپیماهای سبک دستور داد که بازماندگان بمباران‌ها را در ساحل رودخانه الب (River Elbe) به رگبار ببندند.
این دستور چرچیل در راستای تحقق بخشیدن به برنامه پیشنهاد شده از سوی مورگنتا، وزیر خزانه داری روزولت بود. وی پیشنهاد کرده بود که برای اطمینان حاصل کردن از اینکه آلمان دیگر هیچگاه قدرت نیابد، می بایست به گونه ای به این کشور حمله کرد که این کشور تکه تکه و منزوی شود و برای همیشه از لحاظ صنعتی فلج بماند.
مورگنتا در سال 1945 و همزمان با ریاست جمهوری ترومن از سمت خود استعفا داد و بقیه عمر خود را به نظریه پردازی برای صهیونیست ها و کمک مالی به اسرائیل اختصاص داد. وی در سال 1948 نیز یک بنیاد کشاورزی در اسرائیل بنیان گذاشت. 

منبع: didehbancenter.com

صید جوانان، هدف شوم فرقه ها!
آیت الله مصباح یزدی: آفت های امروز بشر، نتیجه انحراف از مسیر الهی است!